Mae West.

 

  

Mae West var amerísk leikkona, ein helsta kynbomba síns tíma.  Fædd 17. ágúst 1893. Kona sem vafði strákunum um fingur sér. Var skemmtileg, eins og Ljónum ( stjörnumerki ) er einum lagið.

Mae West var sérstaklega orðheppin. Eftir hana liggja fjölmörg gullkorn:

"Það er ekki maðurinn í lífi þínu sem skiptir máli, heldur lífið í manninum þínum",

Þegar tveir illir kostir bjóðast, þá vel ég þann sem ég hef ekki prófað áður.

Þegar þú hefur ekkert að gera - og nægan tíma til að gera það - komdu þá í heimsókn.

Maður í húsi er virði tveggja úti á götu.

Ég er kona fárra orða, en mikilla athafna.

Ég forðast freistingar, nema þær sem ég get ekki staðist.

Er þetta byssa í vasanum, eða ertu svona glaður að sjá mig?

Allir menn sem ég hitti vilja vernda mig, ég skil ekki gegn hverju.

Allir menn eru eins - nema þessi sem þú hefur hitt og er öðruvísi.

Öllum fyrrverandi á að gefa tækifæri - með einhverri annarri.

Karlmenn eru áhugamál mitt. Ef ég gifti mig, þá þyrfti ég að gefa það upp á bátinn.

Ég er engin fyrirmynd. Fyrirmyndir eru eftirlíkingar af því sem er raunverulegt.

Tækifærin banka uppá hjá mönnum, en þú þarft að gefa konum hring.

Ég hef engan áhuga á kaloríum. Eina talan sem vekur áhuga minn er stærð demantanna

Barmurinn er sterkari en sverðið.

Ég uppgötvaði ekki líkamann, ég bara afklæddi hann.

Sumar kona velja menn til að giftast, aðrar velja menn til niðurrifs.

Þegar konan fer í hundana, þá flykkjast menn að henni.

Ástfangin kona getur ekki verið skynsöm - þá er hún ekki ástfangin.

Ástin er ekki tilfinning eða innsæi - hún er list.

Ástin er eini iðnaðurinn sem getur ekki þrifist á fimm daga vinnuviku.

Það er auðvelt að ná í menn, en erfitt að halda í þá.

Gáfur nýtast konu sem er nógu skynsöm til að fela þær.

Leggðu áherslu á útlitið - hver sagði að ástin væri blind?

Elskaðu náunga þinn - og ef hann er hávaxinn, dökkhærður og herðabreiður, þá verður það auðveldara.

Sá sem hikar, verður síðastur.

Ekki láta manninn bíða of lengi, því þá finnur hann svarið annars staðar.

Hvaða maður er bestur? Persónulega líkar mér best við tvær manngerður. Einn taminn heima og annan villtan úti.

Spurðu manninn aldrei að því hvar hann hafi verið. Ef hann hefur verið í löglegum erindum þá þarf hann ekkert að útskýra. Og stelpur, ef hann hefur verið að gera eitthvað ólöglegt, þá er það ykkur að kenna.

Ég gæti gefið hálft líf mitt fyrir einn koss. Kysstu mig tvisvar.

Of mikið af því góða er dásamlegt.

Komdu upp og hittu mig, einn daginn.

Að gera ekki neitt.

Þegar eitthvað gengur alveg fram af manni, hvað á maður að gera:

• Gera ekkert, láta þetta yfir sig ganga, eins og venjulega,
• Hringja í Útvarp Sögu og ausa úr skálum reiði sinnar,
• Skrifa blaðagrein og lýsa málinu, blogga, eða skrifa á Facebook,
• Beita stöðu sinni sem neitandi, hætta að versla við hlutaðeigandi, eins og Davíð gerði við forvera Arion banka ,hann tók út peningana sína,
• Efna til mótmæla, þá með leyfi lögreglu,
• Fara niður á Austurvöll og berja olíutunnur.

Flest flokkast þetta undir „ borgaraleg mótmæli „ af mildari gerðinni.

Mótmæli hverskonar eru mjög sýnileg þessa dagana.  Sýnileg í fleiri enn einum skilningi, því þeir sem mótmæla á Austurvelli eru blátt áfram í „ beinni „ því tugur öryggismyndavéla vaktar svæðið.

Ég er með skrifstofu í miðbænum og heyri vel þegar mótmæli byrja.  Hef oft komið á svæðið til að fylgjast með.  Langflestir sem mæta eru „ heiðarlegir „ mótmælendur, sem vilja hafa áhrif, finnst ekki hægt að gera ekki neitt.  Hinn hópurinn eru ofbeldisseggir sem smokra sér inn í hópinn, eru hættulegir og alltaf til vandræða. 

Það má segja að mótmælendur þurfi lögregluvernd fyrir þessum lýð. Aukin harka er öll frá þessum hópi komin.

Stjórnlagaþingskosningin ógild

Dómur Hæstaréttar þess efnis að ógilda kosninguna, kemur vissulega á óvart. 

Í dómnum kemur fram að bæði Landskjörstjórn og Dómsmálaráðuneyti hafa komið á framfæri ítarlegum upplýsingum um sína hlið mála. Á báðum þessum stöðum sitja valinkunnir lögfræðingar, sem höfðu margoft farið yfir þau álitamál, er verða svo tilefni ógildingarinnar.

Kallast hér á flókin framkvæmd og túlkun kosningalaga, eins og síðar verður fjallað um.   Hæstiréttur hefur fellt sinn dóm og ekki tjáir að deila við dómarann.

Umræðu um stjórnlagaþing eða ekki stjórnlagaþing er lokið, það var ákveðið að boða til þessa þings.  Verkefni þingsins hefur verið skilgreint og allur undirbúningur í fullum gangi. Vandinn felst í því að klára kosninguna.

Ekki kemur til greina að hætta við stjórnlagaþing. Rökréttast er að kjósa aftur og sníða af þá ágalla, sem koma fram í dómnum.  Í reynd er það allt leysanlegt, nú þegar vitað er hvað þarf að leysa.  Allir þeir sem voru í framboði, og vilja vera það áfram, verði í kjöri.  Með þeirri ákvörðun einsfaldast allt ferlið. Það verður hinsvegar að hafa fullan skilning á stöðu þeirra er hlutu kosningu og nú mögulega ganga í gegnum aðra kosningu.  Það minnsta sem hægt væri að gera er að biðja þetta fólk og reyndar þjóðina afsökunar.

Framkvæmd stjórnlagaþings kosninganna var á margan hátt flókið tæknilegt verkefni.  Rekja má það í löngu máli, sem ekki verður gert hér.  Aðalatriði er að lög nr. 90,  2010 voru ekki fullmótuð, þrátt fyrir einar breytingar á lögunum. Á ég þá við að þegar fyrir lág, hvernig kosningin yrði framkvæmd átti að, breyta lögunum til að löggilda þá framkvæmd.  Það var ekki gert. Í stað þess var vísað til almennra laga um kosningar til Alþingis. Þannig var í reynd unnið í „ 2 - heimum „  sem leiddi til ruglings og mistaka.

Þeir fjölmörgu sem unnu að framkvæmd kosninganna, kjörstjórnarfólk og starfsmenn kjörstjórna, unnu frábært verk á kjördag.  Við þá er ekki að sakast í þessu máli, þeir unnu sitt verk samkvæmt mótaðri stefnu.

Eitt vekur sérstaka athygli í dómnum varðandi rekjanleg atkvæði. Þar segir,  „ að alkunna sé að sú aðferð sé oft viðhöfð á kjörstað að stemma af fjölda kjósenda með því að skrá niður nöfn þeirra í þeirri röð sem þeir koma „  Ég óttast að hér sé á ferð mikill misskilningur um hið alkunna.  Í 30 ár hef ég starfað við kosningar í Kópavogi og kannast ekki við þetta vinnulag.  Það er rétt að fjöldi kjósenda er stemmdur af en þar fær hver kjósandi eitt prik á blaði, ekkert nafn.  Sama vinnulag er í Reykjavík báðum kjördæmum. Hafi þetta atriði haft mikið vægi í dómnum, þurfa dómararnir að rökstyðja betur þessa alkunnu sína.  Sé sjálfur ekki nokkra einustu leið að rekja kjörseðla til einstaks kjósanda.

Tilefni ógildingarinnar eru nær öll kosninga tæknilegs eðlis. Ekki verður séð að þessi atriði hafi breytt miklu um niðurstöðu kosninganna, þó ekkert verði fullyrt um það efni.

Hvað lærðum við á þessum kosningum:

• Breytingar á kosningalögum og framkvæmd þeirra er vandasamt verk. Ótrúleg íhaldssemi ræður ríkjum í þessum málum. Íhaldssemi í jákvæðum skilningi, sem verður að virða. Breyting kosningalaga má aldrei verða eitthvað tilraunaverkefni,
• Öllum ætti það hinsvegar að vera ljóst að endurskoða þarf núverandi kosningalög. Núverandi lög eru miðuð við kjörfund, sem var fyrirkomulag kosninga í upphafi 20 aldar. Færa þarf lögin til nútímans, sem væri mikil framför. Öllum jákvæðum íhaldssjónarmiðum má halda til haga við slíka breytingu,
• Við höfum á undanförnum árum lært að kosningalög eru eitt, framkvæmd kosninga er annað og ekki síður mikilvægur hluti. Skortur á samræmdri framkvæmd í öllum kjördæmum og kjörstöðum hefur ekki síður orðið til að gefa afslátt af grundvallarsjónarmiðum, svo notað sé orðalag Hæstaréttar.

 

 

Samstaða þjóðarinnar:

Fékk í hendur bókina um varðskipið Óðinn. Var sjálfur á skipinu, þegar það kom nýtt  í janúar 1960.

Tók þátt í 12 mílna landhelgisstríðinu, sem stóð frá 1958 og fram á mitt ár 1960.  Átökin þá voru ekkert m. v 50  og 200 mílurnar, 1972 og 1975 en þá var guðsmildi að enginn skyldi farast.

Þessi tími í Landhelgisgæslunni var mjög lærdómsríkur fyrir ungan mann.

Það mátti segja að frá fyrsta degi átakanna um 12 mílurnar var stríðið tapað fyrir Breta.  Það var ekkert vit í þeirra veiðum,  skipum safnað saman á ákveðnum verndarsvæðum, sífelldar truflanir, og ekkert veiddist.  Sjómennirnir vissu alveg hvað klukkan sló.  Skipstjórar togaranna , reknir áfram að útgerðum sínum, sáu tilgangsleysið og pirringur þeirra fór sívaxandi.

Þrátt fyrir ofurefli Breta, stærri skip og yfirhönd í orði kveðnu, var staða þeirra vonlaus

Við íslendingar vorum á heimavelli. Þeir voru að veiða hér úti í ballarhafi, þekktu vetrarveður hér, höfðu getað gengið að viðgerðum og þjónustu á Íslandi, sem nú var öll í uppnámi.  Þessu blessuðu köllum var vissulega vorkunn.

Það var einnig einstök upplifun að verða vitni að því hvernig þessi átök þjöppuðu þjóðinni saman. Ekki endilega að eiga sameiginlegan óvin, heldur skynjuðu allir hvaða hagsmunir þjóðarinnar voru í húfi. Við trúðum á okkar málstað. Á þessum árum eignuðumst við okkar hetjur, skipstjóra og áhafnir varðskipanna.

Þegar ég rifja upp þessa tíma í huganum, spyr maður sig, hvers vegna gat ekki í lok hrunsins, orðið einhver viðlíka samstaða þjóðarinnar og á þessum tímum.  Þörfin á samstöðu hefur mögulega aldrei verið meiri.

Vandi hrunsins og óvissa var mikill.  Daginn sem bankarnir hrundu, var enginn viss um að hann ætti fyrir mat daginn eftir, nema þeir sem áttu seðla í veskinu. Við vissum það svo ekki fyrr enn 2 árum seinna að við höfðum verið rænd.  Til þessa dags hafa deilur sundrað þjóðinni.  Þrátt fyrir að margt hafi áunnist, höfum við ekki virkað eins og samstæð þjóð, eða ein fjölskylda.  Við erum í einhverju stríði, við vonda kalla og hvað sem er, bíðum eftir að sérstakur komi með réttlætið. Þá verður allt gott og við getum haldið áfram að lifa eins og fyrir 2007.

Stóribróðir fylgist með þér.

 Óstöðvandi þróun er að verða í hinum vestræna heimi þ.e.

Aukið eftirlit með borgurunum, beint eða óbeint.

Skýrasta dæmið eru að finna í USA, það sem gerst hefur undir kjörorðinu, barátta gegn hryðjuverkum. Aðgerðir sem allar hafa nú verið settar undir einn hatt, Innanríkisráðuneytið. ( National security )

Þó þessi þróun í USA, sé meira áberandi t.d. á flugvöllum og í viðhorfi til útlendinga, er sama að gerast annarsstaðar.

Grundvöllur þessara aðgerða er skipulögð upplýsingaöflun. Upplýsingaöflun sem í fyrstu beindist gegn „ öfgahópum „ en hefur nú orðið miklu almennari.

Nýjasta tækni hefur fært þetta starf á alveg nýtt stig.  Á nýtt stig í ýmsum skilningi:

• Samskiptasíður ( Facebook , Twitter ) hefur gert rannsakendum kleift að komast miklu nær fólki en áður, hvað það er að gera og hugsa.
• Gífurlegt magn persónulegra upplýsinga verður til á hverjum degi í ótölulegum fjölda viðtala og greina sem birtast, á prent eða í ljósvakamiðlum.
• Aðgangur að símum, kortum, ( neyslu ) bankaupplýsingum, gera rannsakanda það kleift að kortleggja fjárhagslega stöðu fólks með mikilli nákvæmni,
• Við eru víða í „ beinni „ með myndavélar tifandi yfir hausnum á okkur. Allt eru þetta öryggismyndavélar.
• Opinber gögn eru líka alltaf að vera ítarlegri. Hvar sem einstaklingar eiga samskipti við kerfið eru gögn.

Við miðlum öllum þessum upplýsingum fús og frjáls, ómeðvituð um hættuna þessu samfara.

Það er í dag ekki mikið mál að halda utanum mikið magn upplýsinga. Óyfirstíganlegt vandamál fyrir 10-15 árum.

Allt sem flokkast má undir, persónuvernd, er gangslítið sjónarspil til að róa almenning.

Fjöldi dæma sýnir hvernig „ hakkarar „ geta nánast náð í hvaða upplýsingar sem þeir vilja.  Geti þeir það geta opinberir aðilar, rannsakendur líka gert það. Þeir hafa heimildir og vilja alltaf meiri heimildir.

Við teljum að allskonar „ lekar „ á upplýsingum séu af hinu góða.  Takist okkur að brjóta niður einhverja múra gleðjast allir.  Enginn hugsar út í það að sumir þessara múra voru mögulega byggðir upp til að vernda einhvern, ekki er á það hlustað.

Það má sem sé í dag, finna og setja saman, upplýsingar um þig, af þeirri nákvæmni sem mun koma þér verulega á óvart. 

Þar sem þetta er allt til, er stóra spurningin, hvernig mun sá sem hefur þennan aðgang vilja nota þetta.  Er það til ills eða góðs.

Við erum í dag, algerlega bláeygð á þróunina, virðumst halda að þetta sé allt leikur.  Teljum að við höfum varnir, sem ekki eru, allt opið og gegnsætt, hugtök sem hafa tvær hliðar, og geta einn góðan veðurdag snúist gegn okkur.

Móðursýki og rugl, gæti einhver sagt. Maðurinn hefur horft á bíómynd eða lesið reyfara.  Skal glaður éta þetta allt ofaní mig. Ef ég væri spurður hvað er hægt að gera þá er fyrsta skrefið að verðum meðvitað um hættuna.

 

 

 

 

 

 

 

Að fá einhvern óvæntan glaðning, draumurinn rætist.

Flestir eru í sinni daglegu rútínu.  Þessi rútína einkennist oftar en ekki af tímaskorti, áhyggjum ýmiskonar og blankheitum, það viðist alltaf vanta eitthvað uppá. Skuldin á kortinu bara vex. Ef svo sem ein milljón dytti af himnum ofan, hvað þá væri hægt að gera !

Við verðum hinsvegar alltaf að halda í vonina, að hún ( milljónin ) sé handan við hornið.

Kannast einhver við þann sið að geyma peninga í bókum upp í hillu. Þú felur þá, fyrir sjálfum þér, dreifir dálitlu af peningum svona hér þar þegar meira er til, svo þegar illa stendur á dettur þá ekki fimmþúsundkall úr bókinni, þú hefur skyndilega grætt þessa peninga, málinu reddað og allir geta verið glaðir og kátir. Þetta er eins og í ævintýrunum eða eins og að vinna í happdrætti. Þetta er eiginlega ekki sparnaður, þú veist eins og að leggja peninga í banka, nei þetta er meira í ætt við óvæntan vinning, ég var alveg búin að gleyma að ég ætti þessa peninga,

Áhugi Íslendinga á happdrætti er mikill. Eins og við vitum kaupa allir miða til að styrkja gott málefni. Spila í spilakassa fyrir Háskólann, það verður að styrkja menntun í þessu landi.  Undir niðri hugsa nú margir, það væri nú ekki ónýtt að vinna einn dag í þessum helv..  happdrættum, fá t.d. bíl, íbúð eða annað verðmætt.

Það leynist mögulega í okkur öllum, þrá eftir hinu óvænta, vinningur, arfur, betri vinna, meiri ást, einhver hvalreki, sem leysir öll mál.  Óteljandi, sögur, bækur, kvikmyndir,  fjalla um þetta efni, þrána eftir ævintýrinu.

Mér finnst þessi draumur fallegur, reyndar eins og allir draumar.  Við verðum að halda áfram að lifa, eiga okkur drauma.  Þó draumarnir rætist ekki allir þarf að taka því.

 

 

Karlarnir sleppa !

Hafið þið tekið eftir því hvað karlar virðast sleppa ótrúlega vel frá allri megrunarumræðunni, en konur fara að sama skapi illa út úr þessu. Hver kannast ekki við neyðaróp frá baðinu, þegar konan hefur tekið sér tak og stígur á vigtina og veit að hún á að líta út eins og herðatré.

Karlarnir eru á hinn bóginn, með ástarhring, eru perulaga í vextinum, og svo mjúkir og sætir. Konur með hold utan á sér eru feitar hlussur með lærin í skónum.

Karlar hafa að sjálfsögðu engan áhuga fyrir að breyta þessu, þeir  vilja kjaga um í sínu spiki og verða ekki fyrir neinu tiltakanlegu áreiti frá konum sínum.

• Þeir láta bara víkka buxurnar, þær hafa skemmst í hreinsun eða hlaupið í þvotti,
• Þeir drekka sinn bjór, allir hafa heyrt af því að bjór sé hollur í hófi. Ekki að tala um það að í dag eru 70% karla með ístru, mest vegna bjórdrykkju,
• Það eru allir stórbeinóttir í minni ætt og mögulega er eitthvað að efnaskipum hjá mér.

Hvernig skildi annars standa á því að konur láta karlana sleppa svona vel. Já elskan þú ert nú reglulega myndarlegur, þú hefur nú þyngst eitthvað en það gera nú allir með aldrinum.  Jú ég hef grun um að ástæðan sé þessi:

• Konurnar eru svo uppteknar af eigin holdafari að það væri að bera í bakkafullan lækinn að þær hefðu einnig áhyggjur af körlunum,
• Það að gagnrýna karlinn, hefur líka á för með sér áhættu, ef hann til dæmis snéri upp á sig og segði, þér ferst að tala, með lærin í skónum, þá er komin upp sú skelfilega staða að þurfa að gera eitthvað í málinu,
• Já karlinn minn vinnur svo mikið hann er nærri aldrei heima greyið, þegar hann kemur þreyttur heim er hans eina ánægja að fá gott að borða, á ég eftir matinn, að reka hann út að hlaupa !
• Hann er nú líka góður við mig, ekki segir hann að kvarta, og við getum svo sem veitt okkur allt.

Á góðu heimili ríkir jafnvægi, dýrmætt jafnvægt, hver vill eiginlega hafa hlutina alltaf í háa lofti. Þetta jafnvægi felst í svo mörgu, enga leiðinda gagnrýni, engar pillur um að þú eigir að gera þetta eða hitt, jafnvægi sem felur í sér venjur og siði, rútínu, huggulegt á kvöldin við sjónvarpið, enda allir þreyttir. Heimilið á að vera griðastaður, ekki vígvöllur, ekki sífelld umræða um vandamál. Elskan villtu rétta mér súkkulaðið og kartöfluflögurnar, er kókið nokkuð búið.

Fótkuldi í skammdeginu.

Í því kuldakasti sem gengið hefur yfir hef ég þjáðst af miklum fótkulda. Er annars með líkamshita eins og góður miðstöðvarofn.

Hef á þessum dögum fengið líf í lappirnar á því að fara í góða sturtu þegar ég kem heim. Er reyndar svo óheppinn að ofninn á skrifstofunni minni, hitna aðeins að hluta ( 50% ).  Skrifstofan er í gömlu og virðulegu húsi í Vesturbænum í Reykjavík, og ofninn frá sama tíma eða 1940-1950.

Ég hef hitt heimilislækninn minn, farið í blóðprufu, sem læknirinn rýnir væntanlega í þessa dagana. Get ekki látið það um mig spyrjast að ég leiti ekki allra ráða.

Í þessum hremmingum mínum hefur mér æ oftar verið hugsað til allra fótanuddtækjanna, sem keypt voru hér um árið, og fylltu lengi geymslur landsmanna.  Veit reyndar að ég get keypt svona tæki í Góða hirðinum. Þau voru blá ef ég man rétt og svo sem engin stofuprýði

Það sem hefur bjargað mér í vinnunni er að konan prjónaði á mig öfluga ullarsokka, sem ná upp á hné, hinir bestu gripir.

Nú er ég sjálfsagt einn um þetta vandamál og elli kerling hefur einfaldlega náð á mér taki.

Það er á svona stundum þegar kuldi og kröm þjáir þig sem maður fellur í dagdrauma:

• Gaman væri að eiga hús á Flórída eða Spáni,
• Að hafa efni á alvöru fríi á Kanaríeyjum, svona 1-2 mánuði á kaldasta tíma,
• Sigling í Karabíska hafinu, eða ferð til Taílands,
• Vinna í happdrætti til að fjármagna alla draumana.

Auðvitað eru allar þessar „ bestu „ lausnir handan við hornið. Ég held ég verði nú samt að skoða það að líta við í Góða hirðinum, þessi fótanuddtæki virka vonandi enn, þó þau séu forljót.

Vistvænir bílar - rafbílar

 Í áætlun stjórnvalda,  Ísland 2020 - sókn fyrir atvinnulíf og samfélag er að finna:

„ Að árið 2020 gangi 75% nýrra bifreiða, undir fimm tonnum að þyngd, fyrir vistvænu eldsneyti „

Ljóst er að rafmagn spilar hér stóra rullu. Mjög ör þróun er í framleiðslu rafmagnsbíla og ný tækni í batteríum hefur stórbætt samkeppnishæfi þessara bíla.  Framleiðslukostnaður fer lækkandi og samkeppni er að verða meðal stóru frameiðendanna.  Kostir alls þessa eru:

• Landið ekki háð innfluttri orku, nýting innlendra vistvænna orkugjafa,
• Minni mengun, sem hefur þrátt fyrir allt verið vaxandi vandamál,
• Almenn sjálfbærni.

Mikilvægt er hinsvegar að við förum ekki framúr okkur í of miklum væntingum. Þessi þróun mun taka tíma og að það gerist á n.k. 10 árum er mjög raunsætt viðmið.

Eigi Ísland að komast í fremstu röð á þessu sviði,  þarf ýmislegt að gerast:

• Nú er olía og bensín aðalorkugjafi farartækja á Íslandi. Ríkissjóður hefur miklar tekjur af innflutningi bíla og orkusölu. Spurning er hvaða svigrúm verður til skattlagnir innflutningsverðs, rafbíla og rafmagns.
• Þannig þarf margt að breytast hjá ríki, olíufélögunum og þeim fjölmörgu sem í dag þjónusta bílaflotann. Aðlögun sem þarf að gefa tíma og sýna skilning,
• Það þarf kannski ekki að leggja í mikinn kostnað í breytingar á tækjabúnaði heimila og fyrirtækja, en það er þó mjög misjafnt,
• Rafbílar eiga alla möguleika á að verða vinsælir á Íslandi og nú sér í framboð á raf-jeppum og raf-sportbílum, sem henta okkur.

Það eru því framundan spennandi tímar. Breytingar sem passa okkur íslendingum vel og þýða að við nýtum okkar eigin vistvænu orkugjafa. Þróun sem mun gera það enn þá betra að búa á Íslandi.

 

Viðtal við sérstakan

Fjölmiðlar hafa í allan dag sagt frá yfirheyrslum yfir f.v. bankastjórum og yfirmönnum í gamla Landsbankanum.

Þetta hefur verið aðalfrétt dagsins, og sagt er frá því hvað sé verið er að rannsaka og svolítið kjöt sett á beinin. Húsrannsókn hefur verið gerð á 3 stöðum.

Hápúntur fréttanna og dagsins ( RUV ) var viðtal við sérstakan saksóknara, sem manna á millum er kallaður, sérstakur.

Fréttamaðurinn spyr, þið eruð að yfirheyra yfirmenn í gamla Landsbankanum, Já. Getur þú staðfest hverjir eru yfirheyrðir. Nei.  Getur þú sagt okkur hvað þessum aðilum er gefið að sök, eða  hvort óskað verður gæsluvarðhalds ? Svar, málið varðar m.a. meinta markaðsmisnotkun. Getur sagt okkur eitthvað um hvar þið hafið gert húsrannsóknir. Nei.  Þakka þér fyrir segir fréttamaðurinn.  Þetta er lausleg endursögn mín.

Sérstakur sagði semsé ekkert. Hann má reyndar ekkert segja, það vita allir. Varpaði hann einhverju nýju ljósi á málið, nei.  Hvers vegna var verið að taka viðtal við manninn?  Þessi mæti embættismaður kom út úr þessu viðtali, eins og fáráðlingur, sem hann er ekki.

Fréttin varð því á endanum ekkifrétt.  Vegna virðingar við embætti sérstaks, ætti hann að hætta viðtölum. Senda heldur frá sér fréttatilkynningar, sem ef að líkum lætur eru ekki langur texti.  Ég veit að með þessu er tekinn spónn úr aski, ekkifréttamanna, Spaugstofu og Áramótaskaups.  En það verðu þá bara svo að vera.