Hvað vita börnin raunverulega um foreldra sína?

Sonur minn sagði við mig ekki alls fyrir löngu, pabbi viltu ekki setja fyrir mig á blað eitthvað um þig og þína ævi. Þó ég viti talsvert um þig þá væri gaman að hafa þetta á blaði.  Reyndar hafði þessi umræða byrjað fyrr á hans ættfræðiáhuga og upplýsingum um föðurafa hans.  Hann sagði mér jafnframt  að margir vinir hans vissu bara ekkert um foreldra sína.

Ég tók þessu öllu vel og settist við skriftir. Langaði að segja ykkur hvernig ég vann þetta:

• Byrjaði á að lista upp öll ártöl, ævi minnar,
• Fór svo yfir þennan lista og braut hann upp í nokkra flokka, æsku, unglingsár .. Hvar ég átti heima osfv.
• Þegar hér var komið sögu, var þetta ekki aðeins ártalalisti, heldur flokkuð ártöl. Ég fór svo inn í einstök ártöl og skrifaði það sem ég mundi. Fór bæði afturábak og áfram í ártalalistanum. Út úr þessu kom eitthvað sem mætti kalla beinagrind af ævi minni,
• Næsta skref var að halda áfram að fylla út í rammann. Hvað átti ég ef gögnum um sjálfan mig til þess meðal annars að hressa upp á minnið. Ýmislegt tíndist til þegar vel er leitað, en margt er tínt. Blessaðir séu þeir sem hafa haldið dagbók, eða skrifað eitthvað hjá sér með reglubundnum hætti,
• Það kom mér á óvart hvað minnið hresstist sérstaklega ef eitthvað af gögnum hjálpaði til. Að geta gengið í fjölskyldu gagnabanka, eins og mömmu og pabba, eru forréttindi. Í mínu dæmi var það ekki kostur. Myndir og myndaalbúm eru góð fyrir minnið.

Ég skal segja ykkur það að mér fannst þetta allt mjög skemmtilegt. Guðsblessunarlega man maður það frekar sem gott er og jákvætt.  Þegar upp var staðið er þetta æviágrip mitt um 50 síður.  Ég klippti inn í það myndir til að lífga upp á ósköpin.  Sendi þetta svo stoltur til barnanna minna.

Vildi deila með ykkur þessari reynslu minni. Vilji maður gera eitthvað í þessu, verður það að gerast áður enn þú verður elliær. Nýjast samskiptatækni kanna að hjálpa börnunum okkar í þessum efnum. Við sem eldri erum þurfum að taka okkur tak áður enn það er orðið of seint !

Hundurinn, hún Tobba.

Er stundum treyst fyrir því að passa hund dóttur minnar.  Það er 4 mánaða tík, dverg snáser.

Tobba eins og hún er kölluð, er mikill fjörkálfur og dugleg þó hún sé aðeins 4ja mánaða.  Henni finnst fátt skemmtilegra en að fá að hlaupa laus, að sjálfsögðu þegar enginn er nærri.  Hún fer aldrei langt, og ef maður segir við hana Tobba dugleg, þá hendist hún á stað eins og eldibrandur, kemur svo á fullri ferð til baka og fær eitthvað í gogginn fyrir dugnaðinn.  Hún er reyndar svo upptekin af öllum hlaupunum, að hún gleymir namminu sínu.

Á siðmenntaðri göngu t.d. í Elliðaárdalnum, er hún í ól, og þá hittum við oftar en ekki aðrar hunda.  Tobba er það lítil, að þegar við hittum stóra hunda, horfa þeir niður á hana, úr mikilli hæð frá henni séð, og hljóta að vera ógnvekjandi fyrir ekki stærri hund en hana.  Allt eru þetta þó siðsamir og góðir hundar og ekkert ofbeldi í gangi.

Tobba hefur mikinn áhuga fyrir fuglum. Þeir virðast í fljótu bragði vera auðveldir viðfangs, litlir og varnarlausir.  Hún hefur hinsvegar oft reynt það að svo er ekki. Þeir lyfta sér bara upp og eru sestir á næstu grein. Lífið er ekki alltaf, eins auðvelt og sýnist.

Ef þú vill komast í samband við annað fólk, skaltu fá þér hund. Hundaeigendur eru hópur sem stendur saman. Þeir eiga þetta sameiginlega áhugamál hundinn, og allt sem honum viðkemur.

Vaxandi flóra hunda tegunda á Íslandi er endalaust umræðuefni, hvað tegund er þetta er spurt og eigandinn flytur lærða ræðu um hundinn sinn.  Stoltur af sínum hundi.

Þeir hundar sem maður hittir á förnum vegi, eru undantekningalaust, vel hirtir og fallegir.  Flestir leggja mikla ást á hundinn sinn. Hvernig er líka annað hægt, þegar þú kynnist þeirri fölskvalausu tryggt og trúnaði sem þessi dýr sýna manni.

Sagði ekki einhver vitur maður, því betur sem ég kynnist mannfólkinu, því vænna þykir mér um hundinn minn. 

Mistök eru tækifæri til að læra af.

Allir gera mistök. Þú getur farið yfir þau í huganum, velt þér uppúr þessari „ ógæfu „ þinni.

Ef þú hinsvegar lítur á mistökin sem tækifæri til að læra og þroskast, þá ertu á réttri leið.  Margir taka hinsvegar hina línuna, eru uppfullir af sjálfsásökunum vegna þess sem gerðist, berja sig niður með orðum og ljótum hugsunum.

Það er hollt að rifja það upp, að þekkt fólk, sem hefur náð frábærum árangri, hefur líka gert sín mistök.

Læt fylgja hér með smá lista:

• J. Paul Getty, eigandi stórfyrirtækisins Getty Oil fór 3-4 sinnum á hausinn í upphafi feril síns. Sagði að enginn í „ business „ ætti að missa af þeirri reynslu að fara á hausinn,
• Walt Disney hætti í grunnskóla, varð gjaldþrota og lenti í fjárhagserfiðleikum og vandræðum með nokkur fyrirtæki.
• Milton Hershey, súkkulaði framleiðandinn og stofnandi af hinu þekkta fyrirtæki Hershey Food Corp., naut loksins velgengni, eftir að hafa orðið gjaldþrota með fyrstu fjögur sælgætisfyrirtækin sín.
• Henry Ford varð gjaldþrota eftir fyrsta bílafyrirtækið sem hann stofnaði. Hann naut ekki velgengni fyrr enn hann stofnaði þriðja fyrirtækið, Ford Motor Company.
• Quaker Oats varð gjaldþrota þrisvar sinnum, einnig Wirgley fráWrigley‘s tyggjó. Pepsi-Cola varð gjaldþrota tvisvar.
• Albert Einstein gekk illa í grunnskóla og hann féll á fyrsta inntökuprófinu í framhaldsskóla sem var Zurich Polytechnic.
• Winston Churchill glímdi við ósigra og bakslög stóran hluta lífsins eða áður enn hann varð forsætisráðherra Englands, 62 ára að aldri. Öll hans bestu afrek og framlög voru þegar hann var orðinn eldri borgari.

Engin skömm að vera í flokki með þessu fólki og vita að leiðin er ekki alltaf bein og breið.

Í viðskiptum gildir reglan að gefast aldrei upp. Allir gera þar sín mistök. Dæmin hér að ofan eru ekki síst dæmi um þolgæði og úthald.

 

Meiri hamingju takk !

Væri ekki rétt að fara á hamingjunámskeið ! Maður gæti nú notast við að vera ögn hamingjusamari. Það er að sjálfsögðu boðið upp þá þesskonar námskeið, einnig í sjálfstyrkingu, markmiðssetningu, framkomu og hvað þetta nú heitir. Út kem ég nýr, hamingjusamari, styrkari stefnufastari og í öllu betri maður, hvað annað. Mögulega eitthvað fátækari, því öll þessi námskeið kosta sitt.

Það hvarflar stundum að manni að þjóðfélag, þar sem hálf þjóðin er hjá sálfræðingum og á sjálfstyrkingarnámskeiðum og hinn hlutinn ætti einnig að fara, að slíkt þjóðfélag sé mögulega ekki allt í lagi.

Ég hef lengi unnið að því að koma mér upp svona einkanámskeiði. Nauðsynleg áhöld eru útivistargalli og gönguskór. Mitt námskeið byggir á nauðaómerkilegum kenningum, sem þó eru þessar:

• Raunveruleg hamingjan býr í þér sjálfum. Enginn getur gert þig hamingjusaman nem þú,
• Settu þér markmið, eitt þeirra er að þú átt rétt á því að vera hamingjusamur ( söm ).
• Mundu að lífið er stutt, nýttu þess vegna tíma þinn vel.

Að svo búnu fer ég upp í Heiðmörk að ganga. Gönguferðin í Heiðmörkinni er andleg líkamsrækt. Mögulega passar Heiðmörkin ekki fyrir þig, þú finnur þá bara annan stað sem passar, en tilgangurinn er ljós.

Það að horfast í augu við sjálfan sig getur verið sárt og er það erfiðasta í lífinu fyrir okkur öll. Það er svo auðvelt að kenna öðrum um, hlusta á blekkinguna um að raunverulega hamingja felist í peningum, fötum, að vera flott og öllu þessu, innst inni vitum við samt hvað er rétt.

Sumir þurfa að ganga oft í " Heiðmörkinni " og ef þeir hafa vin, sem gengur með þeim,  eru þeir lánsamari en flestir.

Töflur eru ágætar, fyrir suma eru þær lækning, en fyrir flesta frestur á raunverulegum bata.

Þetta snýst um að taka ábyrgð á sjálfum sér, gera það sem ég get, gleyma ekki að andlega " líkamsrækt " er jafn nauðsynleg og sú líkamlega. Okkur þarf að líða vel bæði innra sem ytra !

 

Njósnatölvur.

Njósnatölvan sem fannst í húsakinnum Alþingis er að sjálfsögðu Grænlensk, frá Scorisbysundi.  Í fábreytileika vetrarins er þetta skemmtiefni þar á bæ.

Við sem búum á Íslandi þurfum ekkert að njósna um Alþingi. Allt sem þar er gert og ógert er svo rækilega miðlaða til þjóðarinnar að þar verður ekki miklu um bætt. Þess vegna er eigandi tölvunnar erlendur.

Við vitum meira að segja um allt sem gerist í lokuðum herberjum VG, og ef við vitum það ekki allt, þá fyllir órólega deildin í eyðurnar.  Fjölmiðlun og umfjöllun um þingmenn er þeirra aðaláhugamál.

Það er sérstaklega brýnt að alþingismenn fari nú á nýju ári í fjölmiðlabindindi, átak eins og fjöldi manni gerir um áramót.  Ég er sannfærður um að slíkt bindindi yrði Alþingi til vegsauka.  Ég er ekki að mæla með þöggun eða nokkru slíku, heldur að það sem fram kemur sé vandaðra.

Ég er gangstætt því sem margir halda sannfærður um að á Alþingi sitji upp til hópa sómafólk, með einlægan vilja til að gera gott. Þess vegna er þessi tillaga mín jákvætt innlegg í að bæta stöðu Alþingis hjá þjóðinni.

Á að ganga frá Icesave ?

 Niðurstaða mín:

Þegar ég virði öll málsatvik, eins og þau eru mér kunn, sé ég ekki annað en við eigum að ganga frá Icesave málinu. Hér að neðan dreg ég saman nokkrar „ staðreyndir „ sem rökstuðning fyrir þessari skoðun minni.  Við þurfum að klára þetta mál og líta fram á veg. Við eigum að vera stolt af þeim stóra hópi fólks, sem komið hefur málinu í núverandi samningsstöðu, og út úr því klúðri sem málið hefur verið í.  Það þarf pólitískan kjark, fyrir alla flokka, að ganga frá þessu máli.

Fjárhæðir í spilinu:

Nú er álitið að samningsskuldbindingin geti numið um 47 milljarðar króna. Verði þróunin á eignasafni Landsbankans áfram hagstæð, eins og verið hefur undanfarið ár, mun þessi fjárhæð lækka enn frekar.

Miðað við þessar forsendur, er ljóst að núverandi samningsniðurstaða,  er allt önnur og mun hagstæðari en sú sem ríkisstjórnin gerði að lögum í árslok 2009. Þá var rætt um samning að fjárhæð tæpar 500 milljarðar króna.

Mun lægri vextir og vaxtaleysistímabil leiða til þess að ríkin deila með sér þeim kostnaði sem Ísland átti eitt að bera samkvæmt fyrri samningum.  Viðsemjendur okkar hafa fallið frá vaxtakröfum sem nema hátt í 200 milljörðum.  Einnig eru í nýja samkomulaginu endurgreiðslu- og skaðleysissamningar.

Vissulega er ákveðin áhætta í þessu máli, sem þó hefur ítarlega verið rædd og greind.

Réttarfarsleg staða:

Við höfum í núverandi samkomulag ítrekað að okkur íslendingum bæri ekki lagaleg skylda til að greiða þessa skuld Tryggingasjóðs. Langvarandi málaferli og átök, þar sem niðurstaðan er alltaf óviss, er ekki sérlega fýsilegur kostur.

Pólitísk lausn, eins og núverandi samkomulag er, er eina færa leiðin.

Pólitíkin:

Fyrir Sjálfstæðisflokkinn er það ekki auðvelt að klára þetta mál. Þar toga áhrifaöfl í flokknum í sitthvorn spottann.

Þingflokkurinn ákvað að gerast aðili að samninganefndinni. Ef hagstæðir samningar næðust, var ekki hægt um vik að hlaupa frá því samkomulagi. Stjórnarflokkarnir höfðu á þeim púnti, einfaldlega tryggt sér bandamenn.

Formaðurinn skautaði í Kastljósi fimlega framhjá spurningu um samþykktum Landsfundar, segir nýja forsendur á borði.

Hann á einfaldlega þá einu leið að berjast fyrir málinu innan flokksins. Flokksmenn mega ekki gleyma frábærri frammistöðu þingamanna Sjálfstæðisflokksins á  Alþingi sumarið 2009 með gerð fyrirvara og andstöðu við þá fyrirliggjandi frumvarp.

Afstaða Sjálfstæðisflokksins hefur verið ábyrg, ekki aðeins flokkspólitísk, heldur horft til hagsmuna, viðskiptalífs og þjóðarinnar allrar.  Ég ítreka þá skoðun mína að klára málið.

 

Þorrablót.

Nú er tími þorrablóta. Mikil vertíð þjóðlegs matar og uppskeruhátíð verkenda slíkrar fæðu.  Hákarl og súrmatur, búin að þroskast mánuðum saman, og tími til að bragða á herlegheitunum.

Ómissandi er svo brennivínssnafs með þessu öllu. Eins gott að hafa hann bara einn, allavega miðað við maga og haus á mér.

Við höfum alltaf jafn gaman að láta útlendinga bragða á þessum mat, og ekki versnar það ef þeir hrylla sig og blána í framan yfir þessum ósköpum.  Gleymum því stundum að þjóðir sem mikið stunda sauðfjárrækt, þekkja vel þessar matarvenjur, eins og t.d. að borða svið.

Fannst í ár margir tala um að þorramaturinn væri mjög góður. Í þessari matargerð væri einnig ákveðin þróun, nýtískulegri útfærsla, eins og t.d. á sviðasultu. Þessi þróun til þess að laða ungt fólk að þessum mat, og kenna skyndibita kynslóðinni okkar, þjóðlega siði.

Íslendingar erlendis vilja sinn þorramat og engar refjar.  Ótal sögur eru til af allskonar hremmingum við að koma herlegheitunum á erlenda diska landans.

Kona á leið til Bandaríkjanna tók með sér þorramat í handfarangri.  Tollverðir fundu góssið og uppi varð fótur og fit.  Þeir byrjuðu á að ná sér í stóran stálbakka og öllu var hellt á bakkann.  Efstir trónuðu sviðahausar.  Það dreif að fleiri tollverði og svo lagði öll hersingin af stað í gegnum flugstöðin, þar sem þúsundir manna horfðu á þessa hersingu. Konan var í stöðu glæpamanns, leidd af vörðum, og sviðahausarnir vel sýnilegir á bakkanum.  Allir gátu því séð hryllinginn, hvað þessi kona var mikill " villimaður ".

Ég fyrir mína parta nýt þess að borða þennan mat.  Hef margreynt að hann má ekki borða í óhófi, ég tala nú ekki um ef dansað er á eftir matnum.

Það var söngur og dansur og svo enn meiri dansur aftaná, eins og Færeyingar segja.

Já en, gamla fólkið:

Ég held að til séu stjórnmálamenn sem hafi einlægan vilja til að vinna að bættri stöðu aldraðra. Já það eru örugglega til stjórnmálamenn sem vilja taka þátt í að tryggja öldruðum áhyggjulaust ævikvöld. Það eru líka til stjórnmálamenn sem vilja tryggja sjálfum sér áhyggjulaust ævikvöld. Mismunandi staða aldraðra er hinsvegar í augun sláandi og sá hópur er ótrúlega stór, sem lifir við neðri mörk þess lífvænlega. Það er því sorglegt að hlusta á karp forystumanna aldraðra og stjórnmálamanna um tölur, hvort hægt sé að lifa á því ómögulega, og hvort eitthvað hafi hækkað m.v. einhverja hungurlús sem áður var. Aldraðir, sem engar eða litlar greiðslur fá frá lífeyrissjóði eru allra verst settir. Steininn tekur úr þegar pólitískar meiningar blandast í þessa umræðu og að einn stjórnmálaflokkur sé hér öðrum betri.

Opinberar greiðslur til framfæris aldraðar byggja á kerfi skömmtunar og forræðishyggju. Aldraður einstaklingur skal fá ákveðna upphæð, ef hann eða maki hans, fær úr lífeyrissjóði eða launatekjur, þá skerðast greiðslur hins opinbera. Hin ósýnilega lína lágmarks framfærslu hefur verið dregin, upp fyrir hana á eða má engin komast.  Að þessi hópur eða einstaklingar hafi staðfest réttindi er ekki til umræðu.

Ég segi hin ósýnilega lína, því engin vill draga þessa línu og hið opinbera vill ekki að hún sé til í krónum og aurum, því þá er hægt að gera kröfur. Þetta þarf að " fljóta " svona þægilega. Til að bæta þetta upp að einhverju leiti, er svo búið til styrkja og afsláttarkerfi og má þar nefna, afslátt á lyfjum, lækniskostnaði, strætisvagnaferðum osfv. Um þetta gilda flóknar reglur. Reyndar má segja að allar reglur sem snúa að gamla fólkinu og öryrkjum séu þannig í hugsun og framkvæmd að glæpamenn eigi í hlut.

Nýjasti hluti umræðunnar er svo, hvort þessum málaflokki sé betur komið hjá sveitarfélögunum, en hjá ríkinu. Í mínum huga er sú umræða aðeins til að drepa málinu á dreif, svo ekki þurfi að taka á hinum raunverulega vanda.

Sem sé setja þarf meiri peninga í þennan málaflokk.

 

 

Barnauppeldi.

Að eiga börn er það dásamlegasta sem til er. Börn eru í upphafi, óskrifað blað. Þú sem foreldri skrifar á þetta blað, margir aðrir skrifa á það, en þú skrifar mest. Þegar þú veist að það sem er skrifað á þetta blað fyrstu 3 árin er það mikilvægasta af öllu, þá hugsar þú, guð almáttugur hvað gerði ég á þessum árum.

Allir sem koma að banauppeldi fara í háskóla til að læra að umgangast börn, nema foreldrar, þeir eiga að hafa þetta í sér. Já brjóstvitið og mamma eru mikilvæg, hvað á ég að gera núna. Mamma er búin að gleyma hvernig var að ala mig upp, hún tók sína ábyrgð, og ætlar sér í þetta skipti að vera ábyrgðarlaus, nú er minn tími til að " njóta " barnanna, segir hún.

Þrátt fyrir fræðslu, þá eru óharðnað ungt fólk að takast á við foreldrahlutverkið, fólk sem ekki hefur farið í háskóla í besta falli var konan í vist hjá góðu fólki og hafði aðeins kynnst börnum.

Ef þetta væri raunverulegt vandamál væri heimurinn hruninn, en unga fólkið sem fer heim af fæðingadeildinni með fyrsta barnið sitt, hrætt og óöruggt með það sem er að gerast, spjara sig auðvitað eins og allar aðrar kynslóðir. Í okkar góða landi er skipulegt ungbarnaeftirlit, sem veitir frábæran stuðning.

Mér finnst hinsvegar að þessi heimur, sé flóknari, breytilegri, stórkostlegri, og hættulegri, fyrir börn og foreldra en áður.

Ábyrgð er mikilvægt hugtak. Að allir taki þessa ábyrgð er lykill að  framtíða barna okkar og því að vera foreldri. Að " góðir " foreldra fá að vera, sem mest,  með börnum sínum fyrst árin er þjóðþrifa mál, mál okkar allra, og lykill að góðu samfélagi.

Fjölskyldan er " lítið fyrirtæki " eheff sem verður að ganga. Forstjórarnir mega ekki vera of margir, tekjurnar verða að duga, " starfsfólkið " þarf að vera ánægt og ábyrgð skilgreind. Tímastjórnun er mikilvæg og allir þurfa að koma að skipulagsmálum, spurningar eins og hvenær á kvöldmatur að vera þarf að ræða í þaula.

Í þessu eheffi þarf að vera jafnvægi, festa, öryggi, fræðsla og allir þurfa að vita að þeir hafi hlutverk og skyldur. Þetta er í reynd smækkuð mynd af þjóðfélagi, mynd sem hægt er að skýra út og skilja.

Þetta er svo auðvelt en svo flókið, en ofsalega gaman ef gleði og hamingja ræður för. Mótlætið er hluti af lífinu, mikilvægur og nauðsynlegur hluti.  Að rækta og þjálfa líkami og sál, er lykill árangurs og allt þarf að hafa sitt jafnvægi.

Bankaleynd og meðferð viðkvæmra viðskiptaupplýsinga.

Í framhaldi af bankahruninu hefur verið talsverð umræða um það hvort bankaleynd, væri ásamt öðru, orsök óhæfuverka í gömlu bönkunum.

Í skjóli bankleyndar hafi verði mögulegt að gera ýmislegt í reykfylltum herbergjum bankanna.  Bankaleynd þurfi að afnema, því annars breytist ekkert, nýju bankarnir taki óbreyttu upp hina vondu siði gömlu bankanna, að óbreyttum reglum um bankaleynd.

Talsmenn þessara sjónarmiða ganga lengra og telja að „ ekkert „ eigi að vera leyndó, allt gagnsætt og upp á borði, það sé leið siðbótar og betra lífs. Með þessu einu móti, geti almenningur fylgst með stofnunum, fyrirtækjum og ráðamönnum.  Þessi sjónarmið heyrast sérstaklega frá fjölmiðlamönnum. Lítum aðeins á nokkur atriði tengt málinu.

„Lögfræðilega, vísar hugtakið bankaleynd fyrst og fremst til samningsbundinna reglna og lagareglna sem banna stjórnendum og starfsmönnum banka og fjármálafyrirtækja að veita  upplýsingar um málefni viðskiptavina sinna sem leynt eiga að fara (trúnaðarskylda).  Rök að baki reglum um bankaleynd eru margvísleg og hafa mismikið vægi. Helstu rök eru:

• Vernd samningssambands aðila og samningsfrelsis,
• Vernd viðskiptahagsmuna (banka og fjármálastofnana),
• Vernd trúnaðarsambands milli starfsstétta (sérfræðinga) og viðskiptavina þeirra, sambærilegt og það sem á við um trúnað milli lögmanna og skjólstæðinga þeirra; lækna og sjúklinga
• Vernd grundvallarréttinda (þagnarvernd einkalífs - rétturinn til friðhelgi einkalífs)

Reglur um bankaleynd sæta margvíslegum undantekningum:

• Heimild til að veita öðrum upplýsingar er þá talin undirskilin í samningi aðila eða venjubundin.
• Eins er viðurkennt að viðskiptavinir geta gefið samþykki sitt til þess að upplýsingum um þá sé miðlað til annarra.
• Í öðru lagi leiðir aukið eftirlit til undantekninga frá bankaleynd sem byggjast á almannahagsmunum, s.s. skatteftirliti, fjármálaeftirliti, samkeppniseftirliti, eftirliti með og baráttu gegn refsiverðum brotum (s.s. peningaþvætti) o.s.frv. „

Úr skýrslu unnin fyrir viðskiptaráðuneytið í mars 2009. Dóra Guðmundsdóttir, Cand. Jur., LL.M.

Gagnrýni á bankaleynd er mjög skiljanleg í ljósi þess sem komið hefur upp úr skúffum bankanna.  Þó verður þar að gera skýran greinarmun í lögbrotum og meðferð bankanna í trúnaðarupplýsingum. Það er alveg ljóst  að viðskiptalíf á Íslandi getur ekki farið aðrar leiðir í þessu efni en nágrannar okkar.  Af þeirri ástæðu að t.d. erlendir fjárfestar koma ekki hingað ef, þeir njóta ekki þeirrar verndar sem þeir eru vanir.

Bankar eru mjög oft í þeirri stöðu að eiga viðskipti við aðila sem eru í beinni samkeppni.  Í bankanum liggja því oft mjög viðkvæmar upplýsingar.

Eftir einkavæðingu bankanna 2003 var uppi einkennileg staða.  Kjölfestufjárfestar bankanna, voru í umfangsmiklum viðskiptum og jafnvel samkeppni við viðskiptavini sína.  Hvernig gátu þessir aðilar vitað að þeirra mál, bærust ekki auðveldlega á borð, eigenda bankanna.  Þessi staða varð m.a. til þess að menn treystu bönkunum ekki fyrir viðskiptaupplýsingum, t.d. um ný viðskiptatækifæri, af þeirri ástæðu að þær væru misnotaðar.

Trúnaður og samkeppni eru því svið sem hafa margar hliðar. Smæð landsins, allir þekkja alla, gerir þetta enn þá viðkvæmara og flóknara.

Við verðum að losa okkur við þá hugsun að allir sem stunda viðskipti séu glæpamenn, og séu alltaf að finna leiðir til að svíkja og pretta. Mikill meirihluti þeirra sem stunda viðskipti eru heiðarlegt fólk, sem þessa daga eru að vinna vinnuna sína við mjög erfið skilyrði.