Þjóðaratkvæðagreiðsla um Icesave taka tvö.

  Ég er mjög sáttur við að Icesave fer í Þjóðaratkvæðagreiðslu. Megin rök mín fyrir þessu eru:

• Í fyrri Þjóðaratkvæðagreiðslunni vegna laga frá 2009, tók forsetinn og þjóðin völdin og afstýrðu stórslysi. Skilaboðin voru, það er ekkert vit í þessum samningum, ríkisstjórn og meirihlutaflokkar. Farið aftur að teikniborðinu - samningsborðinu. Reyndar var útkoman að 98% höfnuðu lögunum, slík útreið þeirra sem samþykktu þau, að lengi mun í minni haft.
• Í þessari fyrri umferð myndaðist eðlilega mikið vantraust á að ríkisstjórnarflokkarnir gætu leyst þetta mál. Dómgreindarleysi blasti við, lögin barin í gegnum Þingið með minnsta meirihluta. Engin raunveruleg sannfærin fyrir lausninni, allir þreyttir og leiðir, skítamál sem varð að leysa - hverfa. Eina umræðan af viti kom frá stjórnarandstöðunni, Sjálfstæðisflokknum, sem spurði hvernig á að borga þennan reikning, börnin okkar ?
• Nýju samningarnir, sem  að öllu vegnu eru, „ góðir „ samningar hafa einnig sett allt sem á undan er gengið í annað ljós. Hvað voru menn að hugsa með að leggja til samþykkt fyrir samninga. Fátt eitt af fyrri rökum stjórnarflokkanna, hefur staðist eins og kollsteypa viðskiptalífsins, okkur úthýst úr hinu alþjóða samfélagi osfv. Allt reyndist þetta hafa verið rök rukkarans, sem vill að þú borgir, hvað sem tautar og raular. Í nafni sanngirnis skal það hinsvegar áréttað að tíminn hefur unnið með okkur, varðandi eignir bús Landsbankans.

Í fyrri Þjóðaratkvæðagreiðslu 2010 kom ýmislegt áhugavert fram um vanda þessa forms og mat á útkomunni.  Nefni nokkur atriði:

Rifjum upp spurningarnar á kjörseðlinum. Þetta stóð á honum.

„Lög nr. 1/2010 kveða á um breytingu á lögum nr. 96/2009, um heimild til handa fjármálaráðherra, fyrir hönd ríkissjóðs, til að ábyrgjast lán Tryggingarsjóðs innstæðueigenda og fjárfesta frá breska og hollenska ríkinu til að standa straum af greiðslum til innstæðueigenda hjá Landsbanka Íslands hf. Alþingi samþykkti lög nr. 1/2010 en forseti synjaði þeim staðfestingar. Eiga lög nr. 1/2010 að halda gildi?"

               X          Já, þau eiga að halda gildi"

               X         Nei, þau eiga að falla úr gildi".

Ef kjósandi vissi ekkert nema það sem hér stendur, er málið óskiljanlegt.  Öll kynning málsins var mjög ómarkviss.  Kynningarbæklingur var gefin út, með almennu efni.  Jáið átti fáa formælendur. Það lá nokkuð ljóst fyrir strax frá upphafi, að lögin yrðu felld úr gildi.

Það var alveg klárt eftir kosningarnar að neiið hafði haft mismundi merkingu fyrir kjósendur:

• Fyrir marga þýddi neiið, það að borga ekkert. Þetta var ekki spurning um samninga góða eða slæma, ég vil ekkert borga,
• Mikið var um gildishlaðnar yfirlýsingar, skuldir einstaklinga, skuldir óreiðumanna, skuldir einkabanka, ólögleg krafa, hvað kemur mér þetta við.

Hver var þá lærdómur fyrri umferðar Þjóðaratkvæðagreiðslu um Icesave.  Alger vandræðagangur um kynningu málsins, vegna þess, að enginn augljós hlutlaus aðila var á sviðinu til að kynna málið. Alþingi var ekki rétti aðilinn. Ekki stjórnsýslan, sem er tengd ríkisstjórninni. Málið var í reynd föður- og móðurlaust.

Grípum aðeins niður í álit nefndar frá 2004, sem fjallaði um kynningu laga um fjölmiðlalögin, sem átti að setja  í Þjóðaratkvæði.

„ Lagt er til að tekin verði í lög ákvæði um nauðsynlega lágmarkskynningu á þeim lögum, sem þjóðaratkvæðagreiðsla tekur til hverju sinni. Slík kynning og gerð kynningaefnis af hálfu stjórnvalda er þó afar vandmeðfarin undir slíkum kringumstæðum. Hér er því ekki lagt til að lengra sé gengið en að fela dóms- og kirkjumálaráðuneytinu, svo fljótt sem verða má og eigi síðar en viku fyrir fyrirhugaðar kosningar, að dreifa inn á öll heimili í landinu upplýsingariti sem hafi að geyma lög þau sem kjósa skal um skv. 26. gr. stjórnarskrár, eftir atvikum þau lög sem breytt er með þeim lögum og almenn lög um tilhögun atkvæðagreiðslunnar. Telja verður að á þeim grunni geti kjósendur myndað sér hlutlæga skoðun og tekið afstöðu til þess hvernig þeir kjósa að greiða atkvæði við atkvæðagreiðslu. Þessu til viðbótar er lagt til að þjóðaratkvæðagreiðslur verði auglýstar. „

Mikilvægt er að rækilega verði hugað að kynningu Þjóðaratkvæðagreiðslunnar sem nú er á döfinni.  Má þar nefna:

• Ráðið verði erlent kynningarfyrirtæki til að útbúa kynningargögn og fjölmiðlaumfjöllun,
• Mikið efni og þekking er hjá samninganefndinni sem annaðist samninga við Breta og Hollendinga,
• Ný tækni verði nýtt í kynningarstarfinu,
• Fylgst verði ítarlega með áhrifum kynningarinnar, sem lærdóm fyrir seinni tíma.

Þó stuttur tími sé til stefnu má ekki gefast upp fyrir verkefninu, til þess er það of mikilvægt.

 

Auðlindasjóður Íslands

Hugmyndir að slíkum sjóði hafa komið fram í gegnum árin - samfélagslegur sparnaður.  Í sinni einföldustu mynd ætti að líta á slíkan sparnað, eins og sparnað fjölskyldu, til að tryggja framtíðar öryggi.

Það að spara er ákvörðun. Fæstir sem byrja að spara telja sig í fyrstu geta sparað nokkurn hlut, þeir séu einhvernvegin alltaf í mínus.  Flestir sem ákveða að spara finna fljótt, að sé fjárhæðin hæfileg, finna þeir lítið sem ekkert fyrir því að spara. Vandinn liggur frekar í því til hvers á að nota sparnaðinn, hvenær má taka hann og nota.

Einhver gæti sagt að tala um sparnað við íslenska þjóð á þessum tímum, sé slæm tímasetning.  Er það svo ?  Við höfum fundið s.l. ár hvað það þýðir að eiga einhverjar fyrningar.  Þá á ég við lífeyrissjóðina, og séreignasparnað sem er sparnaður fólksins í landinu, og varsjóður fjölda fólks til elliára.  Það að þessir peningar eru til hefur verið okkar haldreipi í erfiðleikum okkar.

Þegar samfélagssparnaður er nefndur dettur flestum í hug  Olíusjóður Norðmanna. Sá sjóður er í dag um 3.100 milljarðar norskra króna. Hjá sjóðnum starfa 270 manns frá 21 landi.   Í sjóðnum eru um 600.000, NOK á hvern íbúa eða um 12 milljónir ÍSKR.

Sjóðnum er ætlað að standa undir lífeyrisgreiðslum og heilbrigðiskrefinu.  Hann fjárfestir aðallega utan Noregs til að valda ekki aukinni þenslu í hagkerfinu. Reyndar er ávöxtun sjóðsins og fjárfestingarstefna vinsælt umræðuefni í Noregi og sýnist sitt hverjum. Þeir leggja í sjóð afrakstur náttúruauðlinda sinna fyrir framtíðar kynslóðir.  Auðlindir sem eru takmarkaðar og munu einn góðan veðurdag ganga til þurrðar.

Einhver gæti sagt að norðmenn séu rík þjóð, en við ekki. Það er einfaldlega ekki rétt við erum rík þjóð í alþjóðlegum samanburði og má þá nota ýmsa mælikvarða.

Tökum okkur tak og ræðum um samfélagslegan sparnað. Tengjum þá umræðu við  okkar auðlindaumræðu og arðinn af auðlindum okkar í víðu samhengi.  Ég er þá ekkert frekar að hugsa um olíu, heldur aðrar auðlindir eins og  vatnsafl og jarðhita osfv.

Okkur er kennt að allir tímar eru bestir til að byrja að spara -fjárfestum í sparnaði !!

Hið augljósa í pólitíkinni.

Á fundi í Kópavogi lýsti Tryggvi Þór Herbertsson, því hvernig Sjálfstæðisflokkur með hjálp þingmanna VG vann gegn Icesave frumvarpinu frá 2009 þrátt fyrir einlægan vilja stjórnarinnar til að keyra málið í gegn.

Í Silfri Egils, biðlar Sigmundur Ernir til afla á þingi að sameinast um nýja stefnu í atvinnumálum, því ríkisstjórnarflokkarnir nái þar ekki saman. Hart er að mönnum gengið þegar þetta er opinberað.

Ljóst er af þessum dæmum, sem gætu verið fleiri, að núverandi stjórn er lömuð.  Hún kemur málum ekki í gegn, ein og óstudd.

Báðir stjórnarflokkar eru hinsvegar sammála um að kosningar koma ekki til greina, sitja skal meðan sætt er. Láir þeim það enginn, skoðanakannanir segja þar sína sögu.  Reyndar sögu mikillar óvissu og glundroða, þar sem stór hópur kjósenda er óákveðinn. Viss spenna er í loftinu og stóra spurningin, er pláss - áhugi á nýju framboði, eitthvað Besta flokks dæmi.

Þó ég sé einlægur talsmaður þess að kjósa strax til Alþingis vildi ég vegna alvöru málsins benda á nýja leið.

Hið augljósa í þessari stöðu er, að Alþingi vinni á næstu mánuðum eins og ekki sé meirihlutastjórn. Leitað sé eftir þverpólitískum meirihluta um einstök mál, án tillits til flokka eða flokkshagsmuna. Tökum nokkur mál sem má klára fljótt:

• Sjávarútvegsmál, samþykkja sáttaleiðina. Tryggur þingmeirihluti er fyrir þessu máli. Mikil hætta er á því að fyrirhugað framvarp sjávarútvegsráðherra verði útvatnað sull og ónothæft.
• Auðlindamál, breið sátt er um grundvallaratriði þessara mála. Sníða þar af ákveðna galla í núverandi löggjöf t.d. um tímaramma nýtingaréttar.
• Almenn atvinnumál, aðgerðapakkar. Mikill meirihluti er fyrir öflugum aðgerðum og að brjóta upp neitunarvald VG í þessum málum.
• Framtíðarlausn varðandi gjaldmiðil þjóðarinnar.  Breið samstaða er um að finna lausn þessara mála. 60% atvinnurekenda er á móti núverandi krónu.  Launþegasamtökin geta tæplega verið sátt við stöðu mála.
• Listi mála er allir flokkar gætu sæst á er miklu lengri.

Almenningur er farinn að finna verulega fyrir kreppunni. Skattar hafa hækkað, svo og allt verðlag. Atvinna hefur minnkað. Allt þetta hefur skert ráðstöfunartekjur heimilanna mikið.  Aukin umsvif í þjóðfélaginu og aukin bjartsýni, er því lífsspursmál.  Þjóðin er sérfræðingur í að takast á við vanda og er tilbúinn að leggja mikið á sig.  Forsenda þess er þó aukinn vinna, leiðin sem við beitum alltaf og teljum ekki eftir okkur, vinna meira - vinna sig út úr vandanum.

Okkar öryggi ?

Í 50 ár höfum við lifað sæl og örugg undir verndarvæng Bandaríkjanna og NATO. Við höfum ekki bara notið öryggis heldur beinlínis grætt peninga á öllu saman. Þetta hefur verið mikil „guðsblessun og lán", á meðan aðrar þjóðir hafa kostað stórfé til varna sinna, flestar undan blóðugum nöglunum.

Þess vegna bregður okkur við, þegar bandaríkjamenn ákveða einhliða að fara heim og skilja okkur ein eftir. Hlutverki okkar var lokið, hættan úr Austri, var ekki sama hættan og áður.

Hin raunverulega hætta í Austri, er að Rússar og allt þeirra gamla kjarnorku drasl mengi láð og lög hér í Norðrinu.

Að NATO þjóðin Frakkar, smíða herskip fyrir Rússa, er tímanna tákn. Þessi skip verða búin öllum þeim nýjasta búnaði sem til er.  Vonandi ganga Rússar alla leið og gerast aðilar að NATO.

Í dag höfum við engar varnir, nema þá sem felast kann í NATO aðild. Hvað NATO er að gera í Afganistan, er ofvaxið mínum skilningi, sérstaklega þegar nafn og tilgangur þessara samtaka er skoðaður. Að danskir hermenn séu drepnir í þessu skelfilega stríði, hlýtur að vekja endalausar spurningar hjá frændum okkar Dönum,

Staða okkar Íslendinga er sú að við höfum sjálfir ekki efni á neinum vörnum. Höfum lagt niður Varnarmálastofnun, sem var vísir að einhverju sem kalla má skipulag okkar varna.

Umræða, ef hún fer fram, er dulbúin yfirhilming  yfir blankheit okkar og er  kölluð endurmat á varnarþörf okkar. Vissulega er, þessa dagana, litlar líkur á stríði í okkar heimshluta.  Hættur sem að okkur steðja eru vissulega aðrar en var. Hryðjuverk, tölvuárásir eru á list yfir raunhæfar ógnir.  Mögulega má lýsa stefnu okkar, með mjög séríslenskum hætti, það flýtur með ekki sekkur, og þetta mun reddast.

 

 

Kúnstin að opna dyr.

Ef þú vilt opna læstar dyr, þarftu að hafa rétta lykilinn. Ef þú hefur hann ekki geturðu aldrei opnað dyrnar og gengið inn.

Það eru margir í dag ekki að nota rétta lykilinn.  Rétti lykillinn er til, og það hefur ekki verið skipt um skrá.

Datt  í hug þessi inngangur á því að kynna fyrir ykkur, þau frábæru samtök, Hugarafl

„ Hugarafl var stofnað í júní 2003 af notendum í bata, sem átt hafa við geðræna erfiðleika að stríða og iðjuþjálfum með víðtæka reynslu af geðheilbrigðismálum. Hópurinn starfar við miðstöðina Geðheilsa-eftirfylgd/iðjuþjálfun í Álfabakka 16, Heilsugæslu höfuðborgarsvæðis.

Hópurinn starfar samkvæmt hugmyndafræði valdeflingar(empowerment) og öll vinna fer fram á jafningjagrundvelli. Meðlimir Hugarafls vilja miðla reynslu sinni af geðheilbrigðiskerfinu með öðrum sem láta sig málefnin varða, hópurinn vill hafa áhrif á þjónustu og varpa ljósi á batahvetjandi leiðir. Það hefur sýnt sig að aukin virkni og þátttaka leiðir til þess að fólk nær betri tökum á eigin lífi.
Markmið Hugarafls er að vinna að verkefnum sem geta bætt geðheilbrigðisþjónustu, miðla notendasýn, vinna að verðmætasköpun, skapa hlutverk og vinna gegn fordómum með sýnileika og stuðla að atvinnusköpun með því að þróa þjónustu út frá reynslu notenda.
Hugarafl hefur staðið fyrir notendakönnun á geðsviði Landspítala Háskólasjúkrahúsi þ.e. "Notandi spyr Notanda", haldið málþing og ráðstefnur, tekur reglulega þátt í kennslu lækna- og iðjuþjálfanema, vinnur við að þróa tenglakerfi, gefur út bæklinga og starfar við þýðingar á batahvetjandi fræðsluefni fyrir notendur og aðstandendur þeirra, svo dæmi séu gefin. Vegvísir Hugarafls hefur verið gefin út þrisvar sinnum og er upplýsingabæklingur um þjónustu fyrir geðsjúka og hvarvetna hlotið mikla athygli."

http://www.hugarafl.is/

Hugarafl og það frábæra fólk sem þar vinnur hefur komið inn í mína fjölskyldu með nýja sýn og von.  Samtök sem hægt að mæla með við alla, sem glíma við læstar dyr geðheilbrigðis.

Frábæra heilbrigðisþjónustu

Við íslendingar búum við frábæra heilbrigðisþjónustu. Að segja annað er hreint öfugmæli. Það er hægt að ná í lækni, nær hvenær sem er á sólahringum, lyf eru fáanleg, bráðamóttaka og sjúkrahús innan seilingar fyrir þorra þjóðarinnar.

Fréttir af þessum málaflokki eru hinsvegar þannig að halda mætti að allt sé í kalda koli, sjúkrahúsin greiðsluþrota, enginn mannskapur, og þeir sem vinna útþrælkaðir. Þeir sem hinsvegar þurfa að nota þessa þjónustu, mæta frábæru fólki, sem vinnur störf sín faglega og vel.

Við íslendingar viljum hafa góða heilbrigðisþjónustu og fólk er tilbúið að borga fyrir þessa þjónustu svo hún sé góð. Hver vill lenda í þeirri stöðu, ef ástvinir eiga í hlut, að ekki sé hægt að gera þetta eða hitt af því að ekki séu til nægir peningar. Já yfir höfum að einhver peningamælikvarði sé til umræðu. Undir þessum kringumstæðu viljum við allt hið besta, við viljum þá fá að borga það sem á vantar, ef það þá vantar eitthvað.

Þegar veikindi steðja að standa fjölskyldurnar saman. Fjölskyldur í dag eru miklu betur fjárhagslega stæðar en fyrir einhverjum áratugum, bæði í lausum aurum og eignum. Ef fjölskyldan þarf að búa til peninga, getur hún það, og sumir eru í dag auðugir. Vissulega er til hópur fólks sem ekki er í þessari stöðu og samfélagið á að hjálpa því fólki.

Við viljum að þetta kerfi okkar sé vel rekið og að vel sé farið með okkar skattfé. Valdatafl, hagsmunapot, og linnulaus sparnaðarumræða fer þessari þjónustu afar illa. Ég segi það aftur, þegar við þurfum á henni að halda er okkur yfirleitt ekki peningar í hug. Það traust og sá trúnaður sem er nauðsynlegur skaðast líka af þessari umræðu.

Við sem notum þessa þjónustu viljum fá hana og að hún sé tryggð. Ef þetta kerfi er "greiðsluþrota " eða kerfið rústast vegna sífellds niðurskurðar, verðum við neytendur, að hugsa okkar gang og tryggja okkur hana með einhverjum hætti.

Það er einfaldlega krafa allra að þetta frábæra kerfi verði ekki eyðilagt.

Að berjast við sjálfan sig.

Hef verið að lesa Þórberg Þórðarson, líf hans á hans yngri árum. Þessi ritsnillingur, barðist við einstaka fátækt og örbyrgð á yngri árum, en ekki síst háði hann mikla áráttu við sjálfan sig. Hann var alltaf að setja sér lífsreglur:

• Sofa alltaf fyrir opnum glugga,
• Fara aldrei í kirkju, aldrei á her og aldrei á neinar aðrar trúarsamkomur,
• Þroska hugsunargáfuna.
• Hugsa aldrei um kvenfólk nema á sunnudögum,
• Osfv.

Hann braut svo þessar reglur og þjáðist af samviskubiti og sálakvölum.

Fátækt Þórbergs, var óskapleg, og hefði hann ekki komist í Unuhús hefði hann líklega dáið.  Hann var m.a. sífellt að berjast við skóleysi.  Var alltaf blautur í fæturna.  Lýsingar hans á götum borgarinnar á hans tímum benda frekar til þess að gúmmístígvél hafi verið besta skótauið frekar enn leðurskór.

Gunnar Thoroddsen var maður sem sífellt var að aga sig og bæta. Þetta kemur vel fram í nýrri ævisögu Gunnars, eftir Guðna Th. Jóhannesson. Gunnar, barðist við Bakkus sem ekki er auðveldur viðfangs  og var sífellt að skrifa hjá sér athugasemdir, sér til fróðleiks og uppbyggingar.  Mæli eindregið með lestri þessarar bókar.

Íþróttamenn kannast við þessa baráttu, sem skiptir öllu máli í þeirra árangri.  Fræði sem allt í einu hafa skotið upp kollinum, sem ekki síðri áhrifavaldur í árangri þeirra en líkamlegt atgervi og leik og æfingakerfi.  Ólafur Stefánsson handboltamaður, ræðir um innri íhugun og liðsanda. Til verður íþróttasálfræði og lærðar stuðningsgreinar íþróttamanna.  Ekki má gleyma stuðningsmönnum, sem nú hafa öðlast virðulegan sess í árangrinum með hrópum sínum og köllum. Tímarnir breytast svo sannarleg.

Allt þetta tal smitast svo á okkur almenning. Okkar innri barátta verður ekkert merkileg í samanburði við það sem stjörnurnar þurfa að berjast við. Við getum huggað okkur við það að þegar við horfum á öll átökin á íþróttavellinum, getum við setið með bjór í hendi til að róa taugarnar, lúxus sem leikmenn geta aðeins látið sig dreyma um.

 

 

Myndasýning Ragnars Axelssonar.

Laugardaginn 12.2.2011 s.l.  var að venju laugardagsfundur ( kl. 10-12 ) hjá Sjálfstæðisfélagi Kópavogs, að Hlíðasmára 19.  Mæting var góð eða um 50 manns.
Að þessu sinni var gestur fundarins Ragnar Axelsson ljósmyndari sem sýndi okkur úrval mynda sem hann hefur tekið síðustu áratugi á norðurslóðum og sagði okkur frá sögunum á bak við þær.

Ragnar hefur farið 27 ferðir til Grænlands.  Hann hefur kynnst grænlendingum vel, farið með þeim í veiðiferðir og deilt með þeim súru og sætu í þessum ferðum.

Myndir hans eru ægifagrar og sýna m.a. þá óblíðu náttúru sem þarna er. Líf veiðimannsins er ekkert elsku mömmu líf, hættur allstaðar, og til að halda lífi við þessar aðstæður þarf kunnáttu og reynslu, sem ekki er öllum gefin.

Í þessum mörgu ferðum segist Ragnar hafa kynnst allavega leiðsögumönnum. Miklum persónuleikum, sem hann myndi treysta fyrir lífi sínu, hvenær sem er, og svo öðrum sem ættu ekki að vera í þessum bransa.

Ragnar sagði okkur margar æsilegar sögur. Ein var á þá leið að hann og leiðsögumaður hans lentu í aftakaveðri.  Þeir voru á ferð á hundasleða þegar þeir keyrðu allt í einu út á glæran ís.  Veðrið var þannig að um leið og þeir komu út á þennan glæra ís greip stormurinn þá og þeir runnu stjórnlaust eftir ísnum í átt að opnu hafi. Hefði þeir lent í sjónum var dauðinn vís.  Ragnar sagði að æðruleysi grænlendingsins hefði verið aðdáunarvert.  Hann hefði spurt hann, hvað gerum við nú. Svarið var við munum berjast.  Þegar allt sleðaeykið rann þarna stjórnlaust eftir ísnum, greip einn hundurinn til sinna ráða. Hann rak klærnar á framfótum, niður í ísinn. Smá saman dró úr ferðinni, og að lokum stoppaði öll halarófan. Allt hékk á hundinum.  Mönnum og hundum tókst nú að mjaka sér ofurhægt útaf svellinu inn á svæði þar sem var snjór og allir höfðu einhverja viðspyrnu.  Lífinu var bjargað.

Mjög skemmtilegur laugardagsmorgun með Ragnari. Ragnar hefur gefið út bók með myndum sínum.  Ákaflega eiguleg bók, sem allir ættu að kaupa.

Stjórnlagaþingskosning, endurteking, uppkosning.

Það hefur ekki farið framhjá nokkrum manni að Hæstiréttur ógilti stjórnlagaþingskosningarnar 29.11 s.l.   Mjög áhugaverðar umræður hafa farið fram um þennan úrskurð. Mér er til efs að aðrir úrskurðir réttarins hafi fengið viðlíka umfjöllun. Hin málefnaleg hlið gagnrýni á úrskurðinn, hefur að því mér finnst, verið vönduð og sett fram af þekkingu og reynslu.

Starfshópur stjórnmálaflokkanna og forsætisráðherra hefur verið að störfum til að kanna kosti í stöðunni.  Efst á blaði í þeirra vinnu er:

• 1. Ný kosning,
• 2. Alþingi kjósi þá 25 sem flest atkvæði hlutu í kosningunni til setu á Stjórnlagaþingi,
• 3. Það nýjasta er svo endurupptökubeiðni, sem lögð hefur verið fyrir Hæstarétt.

Þessi vinna öll og pælingar er gerð í ákveðnu tímahraki  vegna áætlana um starfsemi þingsins.

Þegar horft er á fyrrgreinda kosti, eru nýjar kosningar, ein færa leiðin.

Vilji stjórnvöld ekki óhóflegan drátt á málinu þarf að einhenda sér í:

• Endurskoðun á lögunum um stjórnlagaþing nr 90/ 2010, m.t.t ábendinga Hæstaréttar og annarrar reynslu af framkvæmdinni,
• Einfalda þarf framkvæmd kosningarinnar og talningu. Þetta felur m.a. í sér að frambjóðendur verða þeir sömu, eða þeir sem vilja vera með út 522 manna hópnum. Raða skal í sæti 5-7 nöfnum.
• Ákveða þarf nýjan kjördag og keyra málið í gegnum Þingið.

Með einfaldari útfærslu kosninganna, yrði kostnaði haldið í lágmarki. Reyndar á að hætta því að láta umræðu um kostnað trufla og tefja málið, þetta er eðlilegur kostnaður við lýðræðið.

Ljóskurnar klikka ekki !!!!!!!!!

Það var ljóska sem fékk brjálaðan áhuga á dorgveiði

Hún varð sér út um allan búnað til þess arna, veiðigræjur, borsveif,

stól og hvað ekki.

Nú, svo var að skella sér í veiði. Hún kom sér fyrir úti á ísnum,

settist á stólinn og fór að bora.

Þá gall við rödd sem sagði: "Hér er enginn fiskur." Henni varð bylt

við og leit í kringum sig en sá engan. Hún færði sig um set.

Á nýjum stað kom hún sér fyrir settist á stólinn og fór að bora.

Og aftur gall við röddin: " Hér er enginn fiskur."

Aftur tók hún saman græjurnar og færði sig um set.  Og sem hún

byrjar aftur að bora gellur við röddin: "Hér er enginn fiskur."

Hún spyr með titrandi röddu.

"Er..., er þetta Guð?"

 "NEI! Þetta er umsjónamaður skautahallarinnar og hér er engan fisk

að hafa..."