Menn og málleysingjar með tannpínu.

Félagi minn sagði mér þá sögu að um helgi nánar tiltekið á laugardegi hefði hann orðið fyrir því óhappi að brjóta í sér tönn.  Úr tönninni blæddi og hluti hennar var eftir í tannstæðinu.

Nú voru góð ráð dýr, hann varð að komast til tannlæknis. Hann fann á netinu tannlækna sem áttu að vera á helgarvakt.  Hann hringdi í marga tannlækna á lista sem hann fann og fékk þá að vita að helgarvaktir væru aflagðar, þetta hefði verið sjálfboðavinna.

Félagi minn, náði sjálfur að kraka burtu tannbrotið sem eftir var. Hann þjáðist mikið alla helgina og kvalastillandi töflur dugðu skammt.  Á mánudag náði hann í tannlækni sem var tilbúinn að hjálpa honum.

Þessi tannlæknir sagði honum reyndar að hann væri óheppinn að vera ekki ferfætlingur, hestur eða kú, því að það væri dýralæknir á vakt allar helgar, launaður af ríkinu !!

Krafa um að bankarnir selji fyrirtæki, sem þeir hafa yfirtekið

Bankarnir eru nú í óða önn að endurskipuleggja fjárhag fyrirtækja í viðskiptum við þá.  Í ákveðnum tilfellum eignast þeir hlut í fyrirtækjunum og í sumum tilvikum ráðandi hlut.

Bankarnir færa svo þessa eignarhluti yfir í eignarhaldsfélög sem þeir eiga og stjórna.  Þeir virka því sem hver annar fjárfestir, eiga menn í stjórnum fyrirtækjanna allt eftir eignarhlut sínum.

Vinnureglur bankanna í þessum málum byggja á samræmdum reglum þeirra og stjórnvalda, eftir því sem við verður komið.  Þannig er einfalt módel:  ( allar skuldir í bankanum )

• Fyrirtækið metið m.v. sjóðstreymisaðferð,
• Skuldþol fyrirtækisins ákveðið,
• Mismunur matsverðs og skuldþols, breytt í 3ja ára skammtímalán með einum gjalddaga, og lágum vöxtum ( 2% )
• Mismunur skuldþols + samtímaláns - heildarfjárhæð skulda í bankanum afskrifað,
• Eignarhald samkomulag milli fyrri eigenda og bankans.

Fyrirtæki sem hefur farið í gegnum svona meðferð, er fyllilega rekstrarhæft. Fari hagur þess batnandi næstu 3 ár, vegna bætts efnahagsástands, eða góðs reksturs, getur það mögulega greitt skammtímalánið að hluta eða fullu. Bankinn nýtur þá uppsveiflunnar með þessum hætti.  Sé ekki hægt að greiða neitt af skammtímaláninu eftir 3 ár, þarf að endursemja, mögulega hluti afskrifaður

Allt er þetta heldur sanngjarnt á pappírunum, en hefur líka aðrar hliðar:

• Eignist bankarnir mörg fyrirtæki, jafnvel í sömu grein, raskast augljóslega samkeppnistaða í greininni. Hver getur keppt við banka. Bókabúðarekstur í Reykjavík er nýlegt og umtalað dæmi um þetta,
• Ef bankarnir eignast mörg fyrirtæki í sömu grein öðlast þeir ráðandi stöðu í greininni, munu þeir láta fyrirtæki sín keppa sín á milli, eða verður til einokun. Augljóslega slæm staða fyrir neytendur,
• Hagkerfið var á yfirsnúning fyrir hrun. Tökum dæmi:
  • Veltan í kerfinu var m.v. eðlilegt ástand              130%
  • Velta eftir hrun, mikill samdráttur ( staðan í dag ) 90%
  • Velta m.v. eðlilegt ástand eftir 3-4 ár                  100%

Þessi mynd gæti vel átt við um ýmsar greinar t.d. byggingariðnað og tengda starfsemi.

Það er ljóst  að m.v. stöðuna í dag er ekki þörf fyrir þann fjölda  fyrirtækja sem til var í uppsveiflunni.  Þeim er einfaldlega ofaukið. Hvað gerist,  fara þau þá á hausinn eða munu bankarnir sitja upp með þessi fyrirtæki, og reyna að selja þau á yfirmettaðan markað.

Staða bankanna og markmið eru ljós. Þeir ætla að endurheimta eins mikið af útistandandi lánum sínum og þeir geta. Sú samvinna sem að við sem ráðgjafar höfum haft við bankana hefur verið til fyrirmyndar. Innan þeirra er gott fólk sem vinnur sína vinnu af mikilli fagmennsku.

Hinsvegar eru aðrar hliðar á þessu máli sem hér hefur verið bent á það er samkeppnisstaðan á markaði.  Til eru viðmiðunarreglur um að bankarnir selji hluti sína sem fyrst. Margt bendir til að þeir ætli sér það ekki.  Þegar fyrirtækin eru einu sinni komin inn í eignarhaldsfélög bankanna er hætta á að þau festist þar. Stjórnendur eignarhaldsfélaganna öðlast völd og áhrif, sem þeir vilja ekki missa. Samtök atvinnulífsins og stjórnvöld ættu að taka þessi mál föstum tökum.  Skylda á bankana til að selja hluti sína í fyrirtækjum innan 12-18 mánaða.

Stjórnmálamaður með hugsjónir

 

Hanna Birna Kristjánsdóttir oddviti Sjálfstæðismanna í Reykjavík var í morgun sunnudag  6.3 í viðtali á RÚV.

Hanna Birna er kona með skoðanir og hugsjónir um breytingar í stjórnmálum.  Gaman að hlusta á stjórnmálamann með hugsjónir, svona til tilbreytingar, frá þessum endalausu spjallþáttum.

Hanna Birna þarf að setja hugmyndir sínar á blað, hafi hún þá ekki gert það áður og þau skrif farið framhjá mér.  Ekki síst fyrir framtíðarnefnd flokksins. Skrifin væru þá um borgarstjóra tíð hennar og þá tilraunastarfsemi í stjórnmálum sem þá var reynd.

Ekki ætla ég mér þá dul, að endursegja það sem hún sagði í þessum þætti. Í stuttu máli finnst mér það vera:

• Stjórnmálamenn eiga að brjótast út úr þröngri flokkshyggju, og vera óhræddir við breytingar, þvert á flokkslínur,
• Upplýsingar, grunnur ákvarðatöku, eigi að vera öllum aðgengilegur, meiri og minnihluta. Engin leyndarmál,
• Það jákvæða sem vinnst með slíkri samvinnu, bætir margfalt upp þá mögulegu pólitísku ókosti, er kunna að felast í því, að málefnastaða flokkanna er ekki eins skýr í augum kjósandans.

Þetta var skemmtilegur þáttur og ástæða til að benda á hann, fyrir áhugafólk um stjórnmál.

Traust á ráðamönnum.

Það er bæði gömul og ný sannindi að það er auðvelt að glata trausti en erfitt að vinna það til baka.

Þegar einhver segist ekki treysta Alþingi á hann við þessa stofnun sem ekki sé treystandi eða eru það einstaklingarnir, þingmennirnir sem þar sitja.  Það er ástæða til að minna á að um helmingur þingmanna er nýtt fólk, og sem þingmenn höfðu ekkert með hrunið að gera.  Er það þá hinn helmingurinn sem ekki er  treystandi ?

Ef þú ekki treystir einhverjum, sem þú hefur treyst og reitt þig á, eru þín viðbrögð nú verð ég að taka stjórnina. Með þessum rökum hefur fólk ( Þjóðin ) brugðist þannig við að hún vill taka stjórnina til sín.  Krafan um þetta kemur að mínu viti úr mörgum hornum:

• Búsáhaldabyltingin,
• Ofurást á forsetanum, sem er „ fulltrúi fólksins „ og setur fótinn fyrir Alþingi þegar þarf,
• Krafa um breytingar á stjórnarskrá, og umræða um breytingar á valdmörkum. Í stjórnarskrána verði sett ákvæði, sem „ vond stjórnvöld „ fá ekki svo auðveldlega breytt,
• Beint lýðræði í auknum mæli, þjóðaratkvæðagreiðslur.

Allt ljóst dæmi um vantraust og ótta.  Hefur þá fólk misst alla trú á fulltrúalýðræði, fyrirkomulagi okkar á lýðveldistímum.  Sá sem ekki treystir, hefur brennt sig illa, hefur allar ástæður til að vantreysta öllum.

Allir sem glatað hafa trausti og vilja endurheimta það, standa frammi fyrir spurningunni hvernig er það endurheimt og á hverju á ég að byrja. Veltum þessu aðeins fyrir okkur:

• Byrjunin snýr alltaf að manni sjálfum. Hvað er það í mér sem gerir það að verkum að mér er ekki treystandi. Oft erfið sjálfsskoðun,
• Hvað var það í þjóðfélaginu sem gerði það að verkum að til valda komst fólk sem ekki var treystandi. Ef átt er við þingmenn þá voru þeir sannarlega kjörnir af fólki, fólki í flokkum, kjósendum í kjördæmum, fjölda einstaklinga,
• Höfum við skapað viðhorf auðhyggju og sýndarmennsku, sem getur af sér brengluð viðhorf og siðblinda einstaklinga.

Hvað sem okkur finnst um þetta, verðum við venjulegt fólk, að halda í von og bjartsýni.  Í þá von að við sem þjóð séum að læra lexíu, sem okkur hafi verið ætlað að læra.

Er allt leyfilegt í ástum og pólitík ?

Aðalfundur Sjálfstæðisfélags Kópavogs var haldinn 3. febrúar s.l.  Á fundinum gerðust þau tíðindi að formaður félagsins til margra ára Jóhann Ísberg var felldur í spennandi kosningum.

Jóhann fékk 76 atkvæði til formanns, en Þórður Ó Þórðarson lögfræðingur 89 atkvæði. Öllum sem fundinn sóttu var ljóst að á hann hafði verið „ smalað „ Þar sáust andlit sem lítin þátt hafa tekið í flokksstarfinu til þessa.

Þórður, nýkjörinn formaður er ekki þekktur í flokknum. Þar fer hinsvegar góður maður og er honum óskað alls hins besta í starfi sínu. Hann flutti á fundinum góða framboðsræðu, og ef hann sendur við aðeins brot af því sem hann lofaði þar, mun flokkurinn vinna stórsigur í næstu kosningum.

Stuðningsmenn Jóhanns voru eins og fyrr greinir fjölmennir á fundinum. Í þeim hópi er traustur kjarni flokksins sem á undanförnum árum hafa borið uppi flokksstarfið. Þessi kjarni gekk mjög sár af fundinum. Þeir sem tóku við keflinu hafa sannarlega verk að vinna.

Sigurvegarar þessara kosninga í Sjálfstæðisfélaginu, brutu engin lög flokksins, þeir einfaldlega smöluðu sínum stuðningsmönnum, af kunnáttusemi og þekkingu á slíkum vinnuaðferðum.  Vissulega harkalegar aðferðir, því engin tilraun var gerð til að viðhafa mildari aðferðir við breytingar, þarna voru stálin stinn. Liðið nestað með miðum um hvernig átti að kjósa í allar stöður.

Sigurvegar kvöldsins glöddust, sigur var í höf. Sigurvegarinn þarf þó alltaf að lifa nýjan dag, standa við stóru  orðin og vona að þeir sem töpuðu gleymi fljótt.

Tvær fylkingar hafa tekist á innan Sjálfstæðisflokksins í Kópavogi.  Oddviti flokksins telur örugglega að hann hafi á fimmtudaginn styrkt stöðu sína. Hann hafi sent hópi gagnrýnenda sinna skilaboð um það hver ræður, gagnrýni sé ekki velkomin.  Sá forystumaður, sem ekki hefur skilning á því að í húsi Sjálfstæðisflokksins, verða að vera mörg herbergi, verður ekki langlífur á þeim stóli. Haldi hann að allt sé leyfilegt í ástum og pólitík, þá kunna aðrir að álíta annað.

Fráfarandi formaður Jóhann Ísberg hefur staðið sig frábærlega. Hann hefur verið hornsteinn flokksstarfsins. Hann hefur sýnt einstaka hæfileika til að fá fólk til starfa fyrir flokkinn og halda saman þessu liði ( köttunum  )  Hann hefur sýnt það að hann er mjög fær félagsmálamaður, duglegur með afbrigðum, og hefur fórnað miklum tíma fyrir starf og hugsjónir Sjálfstæðisflokksins.  Hann þekkir öll mál Kópavogs mjög vel, eftir langt starf í nefndum bæjarins, þekking sem leiðtogar í pólitísku starfi þurfa hafa, og verður aðeins byggð upp á löngum tíma og af einurð og áhuga.   Jóhann Ísberg á miklar þakkir skilið fyrir sitt mikla starf fyrir flokkinn.  Megin honum vel farnast í öllu því sem hann tekur sér fyrir hendur.

Einkaframtak

Mikið atvinnuleysi og minnkandi vinna þeirra sem þó hafa vinnu er mikið áhyggjuefni. Þar sem fólk hittist er spurt hvað er hægt að gera til að við sem þjóð getum unnið okkur út úr þessum vanda.  Í þessu sambandi er oft talað um atvinnusköpun.  Einhver á að skapa atvinnu, en hver ?   Opinberir aðilar, einstaklingar, félagasamtök, erlendir fjárfestar osfv., eru þeir aðilar sem eiga að gera eitthvað.

Ekki er nokkur vafi á því að fljótvirkasta leiðin til að skapa atvinnu er, að þegar starfandi fyrirtæki geti ráðið til sína fólk.  Nýsköpun tekur lengri tíma, en er eigi að síður lífsnauðsynleg. Það er nefnilega staðreynd að þeir sem misst hafa vinnuna, fá sjaldnast sína gömlu til baka. Þeir þurfa að aðlagast, læra á nýja vinnu.

Reynsla liðinna ára hefur kennt okkur að hlutverk hins opinbera er að styðja við framtak einstaklinga og samtaka þeirra.  Ríkið á ekki að vera í atvinnurekstri, sem aðrir geta framkvæmt.  Þó hér sé komið að ákveðnum stjórnmála hugsjónum er að mínu áliti breið samstaða um þennan skilning og reynslu okkar sem þjóðar. Það er mikilvægt að hafa þessi einföldu sannindi í huga á erfiðleikatímum, þar sem sífellt er leitað að skyndilausnum og stöðugt ákall til stjórnvalda um lausnir.

Þó leggja þurfi mikla áherslu á nýsköpun, þarf að hlú að og rækta okkar hefðbundnu atvinnugreinar t.d. sjávarútveg.  Þetta er ekki spurning um annaðhvort eða, nýsköpunin kemur til viðbótar, og líka sprettur hún upp frá grunngreinum.  Oft er nefnt hugtakið ruðningsáhrif, og bent á ofuráherslu á ákveðnum greinum.  Erfiðara hefur reynst að finna þeim fullyrðingum stað.

Langar að taka hér eitt dæmi um jákvæða þróun.  Hvalaskoðun og sjóstangaveiði hefur verið vaxandi atvinnustarfsemi í Reykjavík.  Þessi starfsemi hefur haft aðstöðu í vesturhöfninni við Ægisgarð.  Erlendir ferðamenn streyma í þessar skoðunarferðir. Þjónustan fylgir á eftir. Í „ bláu húsunum"  við enda Ægisgarðs, sem áður hýsti verbúðir  smábáta eru nú komin veitingahús og sölubúðir.  Verið er að byggja á þessu svæði.

Við sömu bryggju, Ingólfsgarð, liggja  hvalveiðibátar og hvalaskoðunarbátar.  Engin sýnilegt átök hafa verið á milli þessara aðila, og mögulega alger tilviljun að þessi staða kom upp.

Hvalaskoðunarferðir er dæmigert einkaframtak. Dæmi um dugnað og þrautseigju einstaklinga t.d. á Húsvík, Reykjavík og víðar. 

Ég hef tröllatrú á því að það verði framtakssamir einstaklingar sem munu vinna okkur út úr núverandi erfiðleikum. Þeir sem vinna við Austurvöll eru alls góðs maklegir, ég set hinsvegar traust mitt á Gunnu og Jón.

Fuglar himinsins.

Fuglaskoðun er fyrir marga mög vinsælt tómstundagaman. Hópur fuglaskoðara fer sífellt stækkandi og hefur ekki lengur á sér það yfirbragð, að einhver furðufugl situr í hrörlegum skúr úti í skógi. Menn eins og  David Attenborough hafa fært okkur þennan heim inn í stofu, með ótrúlegum myndum og fræðslu.

Langaði til að deila með ykkur tveim sögum sem kunningi minn sagði mér.

Hann á sumarbústað fyrir austan fjall.  Hann ætlaði setja upp rólur fyrir barnabörnin. Til þess þurfti hann að grafa djúpar holur. Þegar hann var búinn að grafa eina djúpa holu, þurfti hann að bregða sér frá. Þegar hann kemur til baka sér hann að þrastarungi hafði dottið ofaní holuna og komst ekki upp. Verið að leita að maðki eða einhverju æti.  Hann fer ofaní holu tekur ungan og lyftir honum upp og í frelsið.  Hann er seinna á deginum heima við bústaðinn að bardúsa. Þá tekur hann eftir því að þröstur er að flögra í kringum hann og virðist eiga eitthvað vantalað við hann. Hann fer að fylgjast betur með fuglinum og sér að hann er að leiða hann í ákveðna átt.  Hann fylgir honum eftir og hvað haldið þið, unginn hafði aftur dottið ofaní holuna og komst ekki upp.

Hann kom í sumarbústaðinn eins og oft áður.  Hann tekur þá eftir því að á pallinum liggur þröstur, eitthvað mikið vankaður en ekki dauður.  Hann tekur fuglinn og nær sér í rör, eins og á t.d. trópí fernum, dregur vatn upp í rörið og blæs því upp í fuglinn.  Hann gerir þetta nokkrum sinnum og viti menn fuglinn byrjar að kippast til og hrista sig.  Hann heldur þessu varlega áfram og eftir smá stund er sá stutti orðinn nokkuð hress og fer að vafra um.  Kunningi minn var klára á því að hann hefði étið yfir sig af berjum, eða nærri étið sig í hel. 

Að þrestinum hafi þótt berin góð, skil ég allra manna best, sjálfur berjahákur.  Ofát er hinsvegar  lærdómur sem mannfólkið ætti að hugsa um og forðast.

Ráðstefna um lifandi aðlindir hafsins.

Þessi ráðstefna var á vegum Sjávarútvegs- og landbúnaðarráðuneytis og Hafrannsóknarstofnunar. Var haldin 25. febrúar s.l. á hótel Loftleiðum.

14 áhugaverðir fyrirlestrar voru fluttir á ráðstefnunni.  Megin þema hennar var langtíma stefnumótun og aflaregla.  Vissulega áhugavert efni og stendur nánast sjálfstætt þrátt fyrir deilur um aflamarkskerfið, þ.e. með hvað hætti við veiðum það magn sem má veiða. Það sem mér fannst áhugaverðast var:

• Erindi Steve Murawski um bandaríska fiskveiðistjórnunarkerfið. En innan þess kerfis eru menn að stjórna 500 tegundum. Þeir hafa um langan aldur notað togararall eins og við til að afla upplýsinga um afla á ákveðnum svæðum,
• Erindi, Friðriks Más Baldurssonar, og Daða Más Kristóferssonar, sem bæði lýstu mikilli þekkingu og fræðimennsku. Daði flutti erindi sitt af miklum krafti og var áheyrilegur,
• Þeir sérfræðingar HAFRÓ sem þarna töluðu, Einar Hjörleifsson, Björn Ævar Steinarsson og Jóhann Sigurjónsson, sem þarna töluðu sannfærðu mig um þá miklum vísinda- og fræðilegu vinnu sem unnin er á þessari stofnun,
• Þarna töluðu einnig Eggert B Guðmundsson frá HB Granda og Sveinn Margeirsson frá Matís, fulltrúar þess sem er að gerast hjá fyrirtækjunum.

Lykil hugtak þessara ráðstefnu var sjálfbær þróun og krafa um langtíma stefnumótun.  Ástand helstu stofna er mjög ásættanlegt og hægfara uppbygging hefur verið.  Vísindaleg þekking og upplýsingar hafa verið að aukast, þó að þar megi alltaf gera betur.

Fram kom að markaðir eru að breytast og vottorða er krafist um sjálfbærni og rekjanleika vörunnar á öllum stigum.

Sú mynd sem dregin var upp á þessari ráðstefnu er mynd af góðu búi og notkun vísindalegra vinnubragða við stjórnun þessara auðlindar.  Reyndar var ein af grundvallarreglu vísinda brotin á ráðstefnunni, en það er gagnrýnin hugsun. Það er öllum ljóst sem fylgjast með þessum málum að núverandi kerfi fiskveiðistjórnunar hefur verið gangrýnt og að margra áliti með gildum rökum. Ekkert var rætt um þetta mál.

Ráðstefnan var mjög þarft innlegg í umræðu um sjávarútvegsmál. Það er nóg af öfgafullri umræðu um sjávarútvegsmál, umræðu sem er í formi upphrópana og ómálefnalegrar rökræðu.

 

Fyrirhugað valdarán forsetans ?

Fréttir berast utanúr heimi um að fólkið reki, einræðisherra og harðstjóra af höndum sér, bylgja lýðræðis fer sem dæmi um arabaheiminn.

Ísland er gamalt og gróið lýðræðisríki og státar af elsta þjóðþingi í heimi. Staða þessa þjóðþings er samt þannig að, einungis um 10% fólks í landinu, treystir þinginu, og nú hefur forsetinn, niðurlægt ákvörðun meirihluta þingsins, með því að hafna að skrifa undir samþykkt lög þess.

Rök forsetans fyrir þessari ákvörðun eru ein og sér mjög áhugaverð og mögulega stefnumótandi fyrir lýðræðisþróun í landinu.

Það sem kann að vera að gerast á Íslandi er að lýðurinn er ekki að sópa burt spilltum forseta, og þingi, eins og í arabaheiminum,  heldur er kjörin forseti að hugsa um að sópa burt „ ónýtu þingi „

Hver er ástæðan fyrir því að slíkar hugleiðingar eru settar fram.  Rifjum upp hvað forsetinn hefur sagt á undanförnum dögum. Úr yfirlýsingu forseta Íslands.

„ Í stjórnskipun Íslands fer Alþingi með löggjafarvaldið nema þjóðin hafi fyrir tilstuðlan forseta fengið mál í sínar hendur. Þá fara Alþingi og þjóðin saman með löggjafarvaldið og er ákvörðun þjóðarinnar endanleg. Í þessum efnum er stjórnarskrá lýðveldisins skýr..

Varðandi samningana að öðru leyti skulu ítrekuð þau sjónarmið sem forseti setti fram í yfirlýsingu hér á Bessastöðum 5. janúar 2010 og í yfirlýsingu 2. september 2009.

Þegar meta skal hvort forseti staðfesti sem lög hið nýja frumvarp um Icesave er grundvallaratriði að horfa til þess að Alþingi og þjóðin hafa saman farið með löggjafarvaldið í þessu máli. Það Alþingi sem 16. febrúar afgreiddi málið er eins skipað og áður; þjóðin hefur ekki endurnýjað umboð þess í almennum kosningum.

Annar löggjafi málsins, Alþingi, er hinn sami og spurningin er því hvort sá löggjafi eigi einn að ljúka málinu án aðkomu hins löggjafans, þjóðarinnar, sem áður réði lokaniðurstöðu."

Það er upphaf og endir þessa texta sem vekur sérstaka athygli.  Það að þing og þjóð fari saman með löggjafavaldið. Þjóðin öðlist þessa stöðu fyrir tilstuðlan forsetans.

Það alþingi sem nú situr, hefur ekki fengið endurnýjað umboð, „ ég hyggst bæta úr áður enn langt um líður, með því að nota þingsrofsrétt forsetans „

24. grein stjórnarskrárinnar. Forseti lýðveldisins getur rofið Alþingi, og skal þá stofnað til nýrra kosninga, áður en 45 dagar eru liðnir frá því er gert var kunnugt um þingrofið, enda komi Alþingi saman eigi síðar en tíu vikum eftir að það var rofið. Alþingismenn skulu halda umboði sínu til kjördags.

Forsetinn okkar hefur sýnt það við ýmis tækifæri að hann ætlar að setja sitt mark á forsetaembættið.  Hann ætlar að vera hreyfiafl á Íslandi, ekki puntudúkka á Bessastöðum, til nota á hátíðarstundum.  Hann er sjálfur fræðimaður á sviði stjórnskipunar.  Hann hefur markvisst byggt upp stöðu þjóðarleiðtoga og manns sem fjölmiðlar heimsins ræða við, af virðingu.  Hann er skákmaður stjórnmálanna sem hugsar vandlega um hvern leik og einmitt þess vegna verða þessar hugleiðingar mínar til.

 

Pólitík og keppnisíþróttir

Keppnisíþróttir eru svið sem mikið er hægt að læra af.  Þar starfar mikið af frábæru fólki og framþróun á þessu sviði hefur verið mikil.  Þessi framþróun er á öllum sviðum, líkamlegrar - og sálrænnar þjálfunar, leikskipulag og tækni.  Keppnisíþróttum má lýsa:

• 1. Skilgreindur hópur kvenna eða karla,
• 2. Starfsemin skýr, fótbolti, handbolti,...
• 3. Leikreglur skýrar og dómari sem fylgist með að reglur séu haldnar,
• 4. Stefnumótun skýr, í hvaða anda er unnið, hlutverk, markmiðasetning er klár, fyrir liðið, og fyrir einstaklinga, ( vinna ) , áætlanir, leikkerfi eru byggð upp ofl.
• 5. Agi er mikilvægur innan vallar sem utan. Agabrot varða viðurlögum, eins og t.d. að vera úthýst úr hópnum. Vald þjálfara eða framkvæmdastjóra er klárt og virt af öllum hópnum,
• 6. Félagsleg og fjárhagsleg staða hópsins og einstaklinga innan hans er skýr.

Stjórnmálamenn taka oft dæmi úr íþróttum og ekki er nokkur vafi að stjórnmál og stjórnmálaflokkar geta margt af íþróttunum lært. 

Tökum smá samanburð:

3)   Það eru leikreglur í stjórnmálaflokkum.  Þar vantar hinsvegar sárlega dómara, þessi hópur fer sínu fram.

4)   Segjum að markmiðssetning sé í lagi í pólitíkinni. Leikkerfi íþróttanna gera markmiðin framkvæmanleg.  Allir leikmenn vita hvað þeir eiga að gera, ef keyrt er ákveðið kerfi t.d. að skora eða verjast. 

Þarna vantar uppá hjá stjórnmálaflokknum í öllum atriðum. Kerfin til að ná til flokksmanna eða almennings eru veikburða og gamaldags.  Hlutverk hvers og eins er illa skilgreint.

5)    Háttsemi innan og utan vallar og agabrot.  Djúpur skilningur er í  íþróttum hvað þetta þýðir fyrir einstaklingana og liði.  Hjá stjórnmálaflokkum er þetta alveg í molum, hver hagar sér í stórum dráttum eins og hann vill. Háttsemi sem kann að sverta heildina, er meðhöndlað eins og einkamál hlutaðeigandi.  Vald eða valdbeiting sjaldan notuð og úrræði alltof fá, ef menn vilja beita sér.