Um kjarasamninga.

Kjarasamningar hafa á liðnum árum þróast út í einhverskonar moð, þar sem allir bíða eftir öllum og inn í alla samninga þarf að koma „ pakki" frá ríkinu til að ná málum saman. 
Pakkinn hvaðan kemur hann.  Frá skattgreiðendum, það sem látið er í annan vasa launþega er tekið upp úr hinum. 
Eðlilegt ferli kjaraviðræðna og það skynsamlega  er að hinn almenni markaður, slái taktinn.  Þar verða til verðmætin, ( hagvöxtur ) sem annaðhvort eru til skipta, eða ekki.   Sú skipan mála að þessir aðilar, bíði eftir ríkinu, með betlistaf í hendi, er í hæsta máta óeðlilegt. Sú hætta er fyrir hendi að kjaramálin blandist þannig inn í pólitísk deilumál.

Það er staðreynd að ríki og sveitarfélög eru stærstu vinnuveitendur þessa lands. Ef kjarasamningar byrjuðu þar þá þýddu hærri laun hjá ríki -og sveitarfélögum, hækkun skatta eða nýjar álögur. Ekki væri það eðlilegur gangur.

Umræða um efnahagsmál er í dag það opin að allt sem þar skiptir máli er uppi á borði. Ríkisstjórnin hefur lagt sínar línur. Mikil þekking á efnahagsmálum er til staðar hjá atvinnulífi og launþegahreyfingu, sem hafa á að skipa færustu sérfræðingum.  Þannig er fátt nýtt, sem raunveruleg áhrif hefur á kjarasamningana.
Kjarasamningar snúast líka um ábyrgð. Ef hún er ekki á réttum stað er illa af stað farið. Sé henni hent á milli aðila, eins og heitri kartöflu,  er útkoman að allir eru ábyrðarlausir. 

Undirliggjandi vandi dagsins í dag, er að lítið sem ekkert er til skipta, nema menn vilji semja um gerfi-krónur - verðbólgu.

Athugasemdir

[Eyjólfur G Svavarsson, 10.9.2013 kl. 14:00]

Verðtrygginguna burt. Það yrði mikil kjarabót fyrir alla almenna borgara, eða verðtryggja launin, en það vilja auðmenn ekki. Þess vegna var verðtryggingin tekin af laununum á sínum tíma.

[Jón Atli Kristjánsson, 10.9.2013 kl. 17:52]

Þér verður mögulega að ósk þinni, allt stefnir í þá átt. Vandi, misskilningur umræðunnar er sá að það breytir ekki stöðu gömlu lánanna. Eldri lán verða áfram verðtryggð, nema eigendur þeirra séu tilbúnir að endursemja um þau, af fúsum og frjálsum vilja. Blandi löggjafinn sér í þetta, til skaða fyrir lánveitanda, er skaðabótaskylda alveg klár.  Málið er hvað vilja menn ganga langt og hvernig verður útfærsla boðaðra leiðréttinga.