Þrátefli í Karphúsinu.

Mjög sérstök störukeppni hefur farið fram hjá ríkissáttasemjara. Þar starast á samninganefndir lækna og ríkisins. Læknar lýsa því að ekkert gerist á þessum fundum, og ekkert heyrist í samninganefnd ríkisins, enda er það venjan. Fjármálaráðherra segir að læknar vilji 50% launahækkun. Seðlabankastjóri segir að svigrúm sé til 4% hækkunar launa í landinu. Það er því augljóslega langt á milli samningsaðila. Það versta af öllu er tímasetning þessara samninga. Framundan eru samningar við stórar fylkingar launafólks, og samningar við lækna, hverjir sem þeir yrðu, þannig leiðandi fyrir aðra hópa. Ljóst er að þessi staða er því algerlega óverjandi fyrir ríkið. Almenni markaðurinn verður einfaldlega að byrja. Læknum hlýtur að vera þetta alveg ljóst og að þeirra samningar og kröfur geta ekki undir þessum kringumstæðum, notið nokkurra sanngirni. Þessir samningar eru því fórnarlamb þess að vera á röngum tíma og á röngum stað. Að knýja málið áfram með verkfallsaðgerðum, yfirlýsingum og stóryrðum er því engum til góðs. Þar mun koma sögu að helsti bandamaður lækna í þessari deilu, fólkið í landinu, mun fá nóg og snúast gegn þeim. Deilendur í þessu máli þurfa því að hætta að tala um kaup og kjör og ræða frekar hvernig þeir komast frá þessari fráleitu stöðu. Frestun samninga, eða skammtímalausn gætu verið leiðir til skoðunar.

Athugasemdir

[Sigurður Þorsteinsson, 11.12.2014 kl. 08:48]

Gott innlegg Jón Atli. Þegar skák er komin í þrátefli, er ekkert annað en að taka smá hvíld, eða skella sér í nýja skák, sem er telfd á annan hátt.