Auðlindagjald og skráning gengis

Ríkið getur fært til fé í hagkerfinu, með því að skattleggja „ þá ríku“ og nota þá fjármuni t.d. til að hjálpa þeir sem minna mega sín. Því miður er það sjaldnast þeir ríku sem borga skattana, þeir leggjast helst á millistéttina. Að færa til fé með þessum hætti er ein grundvallarspurning stjórnmálanna, og hvort aðferðin nær tilgangi sínum. En það þarf ekki alltaf skattkerfið til að færa til fé, gengisskráningin getur gert það líka. Styrking krónunnar að undanförnu er að færa almenningi í landinu, stórar fjárhæðir í lægra vöruverði á kostnað útflutningsgreina eins og sjávarútvegsins. Tilfærsla sem er eitt form af auðlindagjaldi, aðferð sem beitt var fyrr á tímum, þó þessi nafngift hafi ekki verið notuð. Nú er ég ekkert á móti eðlilegu auðlindagjaldi, en segi aðeins, þeir sem kalla hástöfum á að sjávarútvegur greiði hærra auðlindagjald, ættu að hafa þetta samband í huga. Greinin er í dag í reynd að borga tvöfalt, auðlindagjald. Að störfum situr þverpólitísk nefnd, sem fengið hefur það vanþakkláta verkefni að endurskoða gjaldtöku á sjávarútveginn. Vitlausasta tímasetning sem hægt var að finna. Greinin er að koma í gegnum öldu gífurlegra fjárfestinga, sem voru löngu tímabærar. Einhver hluti fjárfestinganna er með eigin fé, en stór hluti er einnig með langtímalánsfé. Kjarasamninga við sjómenn eru nýafstaðnir, að undangengnu verkfalli. Bolfiskvinnsla er sannarlega í dag rekin með tapi, sem m.a. kemur hart niður á minni og meðalstórum fyrirtækjum. Landsbyggðin er nú að sjá í hornið á þessari þróun. Auðvitað er engin sátt um hærra auðlindagjald, efni í lengri skrif. Það sem hinsvegar örugglega gerist er að meiri samþjöppun verður í . þeir stóru verða stærri og minni spámenn heltast úr lestinni. Var það meiningin ?