Karp þingmanna vandi Alþingis.

Lausn vandans er þá væntanlega að minnka karpið eða hætta því alveg !!  Hér er þó að fleiru að hyggja.  Í upphafi þings er lítið af málum fram komin.  Þau hafa tilhneigingu til að koma seint frá framkvæmdavaldinu, gerir það að verkum að allt er unnið í tímahraki og spreng.   Þingmenn hafa því alltof lítið að gera, langa tíma. Þennan kröftuga hóp vantar viðfangsefni.  Dægurmál eru því dregin í þingsal og slegið er upp málfundi, eða búnar til endalausar fyrirspurnir.  Þingmenn vilja vera í fjölmiðlum, og sá sem er þar mest, er mestur.  Fyrir fjölmiðla er þetta auðvelt efni og aðgengilegt, frekar enn það sé mikilvægt.
Í aðra röndin leiðir þetta hugann að því hvort þingmenn séu of margir, fyrir þá séu ekki næg verkefni allan þingtímann.  Fjöldi þeirra hafi ekki ákvarðast af verkefninu, heldur af pólitískum ástæðum og valdajafnvægi.  Efni í aðra umræðu.
Sé það reyndin að þingmenn hafi ekki nóg að gera, hluta þingtímans,  þarf að finna þeim verðug verkefni.  Það þætti ekki búmannlegt að vinnuhjúin væru á einhverju hljóðskrafi allan daginn og gerðu ekki handtak.
Ein hugmynd væri að þingmenn væru tímabundinn starfskraftur í stjórnsýslunni. Þetta er fólk á besta aldri og vel menntað. Slík vinna gæti einnig verið fræðandi og uppbyggileg.   Annað væri að þingmenn rannsökuðu sjálfir mál í stað þessa að kaupa þá vinnu dýrum dómi úti í bæ.
Þessar hugmyndir falla líka vel að öllu tali um hagræðingu, eftir höfðinu dansa limirnir.  Má ekki halda því fram með gildum rökum að þingmenn sem færu í vinnu hjá umboðsmanni skuldara yrðu betur umræðuhæfir um skuldavanda heimilanna enn aðrir.
Einhver kann að halda að þetta sé allt grín.  Það er það ekki, í staða þess sem hér er rætt, þenst starfsemi þingsins út og þörf á aðstoðarmönnum virðist endalaus. Þingið verður að ganga á undan með góðu fordæmi í sparnaði og aðhaldi.  Ef það gerir það ekki, hver þá.
Alþingi og þingmenn þurfa einnig að fara í fjölmiðlabindindi. Það sem þangað fer þarf að vera skipulagt og ábyrgt.  Krafa um gegnsæi, allt upp á borði, er góðra gjalda verð, en of mikið má af öllu gera.  Hver man ekki eftir þeim tíma, þegar öll mál í borgarstjórn Reykjavíkur voru í fjölmiðlum. Nánast allt í beinni og nánast óbærileg staða.  Ég þakka Hönnu Birnu Kristjánsdóttur það að mál voru tekin úr þessum farvegi og vinnufriður skapaðist.