Það er skýr krafa um aukið lýðræði, segir forsetinn.

Það verður þá að draga þá ályktun að í dag sé ekki nóg lýðræði.  Okkar fyrirkomulag með fulltrúalýðræði og kosningar á 4ra ára fresti, sé ekki nóg.  Þjóðin vilji, eitthvað sem kalla má, meira hands on kerfi, hún vilji meiri, dagleg, mánaðarleg áhrif, ekki á 4ára fresti. Útfærsla þessa vilja þjóðarinnar er þá væntanlega verkefnið. 

Þegar þetta er hugleitt kemur ýmislegt upp í hugann:

• Hefur fulltrúalíðræðið „ skemmst" ? Þegar notað er orðið „ apabúrið „ um þjóðþingið er ekki von á góðu,
• Hvers vegna eru allra augu á Alþingi, þaðan eiga að koma allar lausnir. Hvað um framtak einstaklinga, og að vitið og lærdómurinn verði í askanna látið,
• Er það svo að í dag ríkir enn ástand óttans, ( eftir hrunið ) hugsanagangur þess sem hefur verið svikinn. Ótti við að ekkert hafi breyst, og þau mannlegu viðbrögð, ég verð að fylgjast betur með, ég verð með einhverjum hætti að hafa meiri stjórn á atburðarrásinni. Annars kann tilveru minni að verða aftur ógnað, að ég og mínir hafi ekki nóg,
• Ótti er ekki góður vegvísir í lífinu. Er sú hugsun að það sé engum að treysta leiðarljós farsælla ákvarðana?  Hefur þessi ótti sundraða þjóðinni, skipt henni í hópa ? Svari hver fyrir sig.
• Til að eyða ótta þarf m.a. upplýsingar. Upplýsingar sem allir treysta, hlutverk hlutlausra fjölmiðla er aldrei mikilvægara enn á svona tímum. Sú hugsun að fjölmiðlar séu í eigu og höndum aðila sem ekki virða þetta hlutverk, er blátt áfram skelfileg. Máttur fjölmiðlanna og baráttan um þá segir okkur líka að hagsmunaöflin vita um hvað leikurinn snýst,
• Ef þú átt bátt ferðu til mömmu og fullorðna fólkið fer til sálfræðings. Hvert fer þjóð í vanda? Hún þráir sálusorgara, sem hægt er að treysta, einhver sem talar kjark í hana, hefur framtíðasýn og er ekki með hausinn í klofinu. Hvers vegna dettur manni í hug, hinn menntaði einvaldur, einvaldur um stundarsakir auðvitað á meðan allt lagast. Þegar allt er komið í lag fer einvaldurinn heim til sín og gamla góða lýðræðið tekur við. Hver er hinn menntaði einvaldur Íslands, sá sem mun rétt okkar kúrs og stýra okkur hinum í heila höfn. Tillögur og hugmyndir vel þegnar. Ég veit hinsvegar um einn sem telur sig rétta manninn !!

Galli lýðræðisins er líka sá að það er í eðli sínu svifaseint, samræðupólitík er tímafrek.  Það eru svo margar skoðanir, það eru svo margir vitrir menn, það er svo lítið umburðarlyndi  og þolinmæði gagnvart skoðunum annarra. Er vandinn sá, að of margir vilja ráða, einhvern vegin finnst mér það.  Það hefur aldrei gefist vel að hafa marga skipstjóra á skútunni.

Eitt er víst við megum ekki gefast upp, leitin að " besta lýðræðinu ", verður að halda áfram !!