Hættum að hugs og tala um skuldir !

Það er mikið talað um skuldir, skuldir heimila, skuldir fyrirtækja. Að hluta er þessu umræða af einlægum áhuga á hag skuldarans, en þetta er líka pólitísk umræða, ætlað að klekkja á stjórnvöldum. Hvað er hvað þarf hver að ráða í.
Sá sem er í skuldavanda hugsar mikið um þessa stöðu sína og getur í reynd verið heltekinn af þessari hugsun. Sé vandinn mikill finnur skuldarinn enga leið, hann er niðurdregi, með neikvæðar hugsanir og ekkert jákvætt kemst að. Raunverulega er þetta sjúklegt ástand, sem brýtur fólk og fyrirtæki niður. Það má einnig halda því fram að stöðug hugsun um skuldir, skapi meiri skuldir, þetta verður vítahringur.
Lausnin er að hætt að hugsa um skuldir. Lausn á skuldavanda, hvort er heimila eða fyrirtækja, er því ekki aðeins skuldirnar, heldur það hugarástand sem þessi staða skapar.
Það má einnig segja að skuldavandi sé alltaf tekjuvandi, því ef þú hefðir allt í einu helmingi meiri tekjur, væri auðvelt að greiða af þessum skuldum.  Sá sem er hugsjúkur vegna skuldanna, er ekki í því ástandi að vera bjartsýnn, kraftmikill, leitandi að tækifærum til að auka tekjur sínar.  Hann er þvert á móti niðurdregin og svartsýnn, og örugglega ekki góður vinnukraftur þar sem hann er.
Innlegg mitt í skuldaumræðuna er því, að þótt stjórnvöld og bankar fari hamförum í að leysa hinn sýnilega skuldavandann, er enginn að hjálpa hinum skulduga að leysa hans huglæga, sára og raunverulega vanda.  Fylgist þetta ekki að er vandinn raunverulega ekki leystur. Hvaða hvati eða bjartsýni er í því að semja um lánauppgjör sem er 110% af eignaverði. Það beinir einnig huganum að því hvað eru raunveruleg verðmæti 110% veðsett eign og skuldabasl, eða friður í sálinni.

Athugasemdir

[Sigurður Þorsteinsson, 23.10.2011 kl. 08:02]

Heill og sæll Jón Atli. Mikið rétt ef menn festast í þessari hugsun, er eins og allt frumkvæði lamist. Eitt af þeim ráðum sem ég gef fólki í greiðsluvanda, er að það taki sig til og gefi eitthvað. Ef það er gert með hjartanu, víkkar hugsunin og fólk fer oft að sjá möguleika í stöðunni.

Verst er að það er eins og ákveðinn hópur með afar takmarkaða þekkingu á málefninu, sé heltekið af því.