Förum við inn í veturinn með sól í hjarta ?

Hluti af þjóðarsálinni er að trúa á betri tíð. Það er vitlaust veður í dag, en það verður hægt að róa á morgun. Þessari ótíð hlýtur að fara að slota, sumarið er handan við hornið, gefumst aldrei upp, var viðkvæði gamla fólksins.
Í þessum anda eru margir meistara í að þrauka, finna leiðir, ganga á sparnað, kreista eitthvað út til að bjarga sér. Þetta hafa margir verið að gera s.l. ár, en er þetta endalaust hægt ? 
Við siglum nú inn í veturinn. Margir eru áhyggjufullir, það hefur verið strekkt á teygjunni til hins ýtrasta, bæði hjá fólki og fyrirtækjum, allt er einhvernvegin í hægagangi. Var á Austurvelli með um 2.000 öðrum, það verður ekki sagt að þessi hópur hafi verið með sól í hjarta !
Ótti er slæmur förunautur. Það er einnig tímanna tákn að nú er allt vandamál eða hættulegt  og við höfum búið til það sem kalla má „ vandamálaiðnað"  Fjölmiðlar segja okkur svo skilmerkilega frá þessu öllu.  Öll þessi ógn gerir það að verkum að mögulega er best að breiða yfir haus og sofa áfram.
Vonandi hef ég rangt fyrir mér, fyrstu haustlægðir ganga yfir, þetta er aðeins einhver dýfa. Haustið er líka dásamlegur árstími, haustlitir allstaðar, og skylda að fara til Þingvalla á þessum árstíma.  „ Skundum á Þingvöll og treystum vor heit „
Auðvitað verðum við að fara framúr, þó úti blási. Við verðum að hjálpast að og styðja hvort annað, þessi litli þjóðflokkur okkar, hefur ekki efni á öðru, við höfum þraukað í þessu landi í meira en þúsund ár.

Það verður ekki okkar kynslóð sem gefst upp, er það ?