Hvalveiðar, atvinnuvegur eða trúarbrögð.

Það er ekki hægt annað enn dást að þrautseigju og dugnaði forráðamanna Hvals h.f. og reyndar annarra hvalveiðimanna. Þetta fyrirtæki hefur verið í stefni baráttu fyrir hvalveiðum um langa hríð. Eitthvað venjulegt fyrirtæki og einhverjir venjulegir menn væru fyrir löngu búnir að gefast upp. Margt hefur verið rætt og ritað um þessi mál og spurningum velt upp:

• Er verið að fórna meiri hagsmunum íslendinga fyrir minni,
• Eru þessar veiðar sjálfbærar,
• Er einhver markaður fyrir hvalaafurðir,
• Eru hvalveiðar ekki trúarbrögð og kreddur, fámenns hóps gróðapunga,

• Hvernig dettur einhverjum  í hug að drepa „ keikó „ þessi stóru spendýr sem synda friðsöm í hafinu.

Ein hlið þessara mál er almenn afstaða íslendinga sjálfra til hvalveiða. Sé þjóðin  eða meirihluti hennar almennt á móti þessum veiðum, er fátt um varnir fyrir þessa atvinnugrein. Til þessa hefur hinsvegar mikill meirihluti stutt þessar veiðar.

Sjálfbærni veiðanna er í sjálfu almenn og skynsamleg forsenda. Sú spurning flækist hinsvegar við þá staðreynd að aðalmarkaður afurðanna er í Japan. Japanir hafa verið beittir miklum þrýstingi að kaupa ekki þessar vörur, flutningskostnaður er mikill og allt reynt til að torvelda flutningana. Venjulega markaðsaðstæður hafa því ekki átt við um þessar vörur og krafa um sjálfbærni því marklaus. Atvinnugreinin er einfaldlega í herkví andstæðinga hvalveiða.

Við íslendingar erum fiskveiðiþjóð og lifum af því að nýta auðlindir okkar í þessu tilfelli hafið. Krafan um bann við hvalveiðum gengur þvert á þessa nýtingu sem kalla má sjávarbúskap. Þetta er spurning um sjálfsákvörðunarrétt okkar og heildarhagsmuni í okkar sjávarútvegi. Ég held að flestir sanngjarnir menn sjái þetta með sama hætti.

Við verðum hinsvegar að búa við þá staðreynd að margir eru á móti þessum veiðum. Þessir aðilar munu beita sér gegn okkur og nota tæki úr verkfærakistur mótmælenda. Það nýjast í þeim efnum kemur frá USA og Obama forseta.

Baráttan um hvalveiðar hefur staðið í nokkra áratugi. Ný skip til þessar veiða  í norðurhöfum hafa ekki verið byggð í áratugi. Ný landvinnsla verður ekki byggð. Atvinnugreinin á því á brattan að sækja og hvílir í reynd á herðum einkafyrirtækja.  Öll rök okkar fyrir þessum veiðum standa þó óbreytt. Hvernig viljum við höndla þessi mál í mögulega breyttri stöðu næstu ára.