Íslensk fjárfesting í stað erlendrar.

Mikill sparnaður er í bönkunum og gjaldeyrishöft þýða að t.d. lífeyrissjóðir geta ekki fjárfest erlendis.  Aflandskrónur eru lokaðar úti og ekki er hægt að nýta þær í almennar fjárfestingar, nema þá með miklum takmörkunum.
Við sjálf ráðum því yfir miklu af fjármagni, sem í stöðunnni í dag, er ekki að fá neina ávöxtun.  Á sama tíma er kallað á meiri erlendar fjárfestingar.  Spyrjum okkur nokkurra spurninga:

• Hvaða tækifæri sjá útlendingar hér sem við sjáum ekki,
• Ef hér eru fjárfestingatækifæri og hér er fjármagn, hvers vegna er það ekki nýtt,
• Væri það ekki markmið í sjálfu sér að við nýttum okkar tækifæri á forsendum Íslendinga og þá mögulega í samvinnu við útlendinga,
• Þær fjárfestingar útlendinga sem nefndar hafa verið byggja á þekktri tækni, sem hægt er að kaupa.
• Snúist fjárfestingar hér um nýtingu á einhverri þeirri tækni eða mörkuðum, sem Íslendingar, þekkja ekki eða hafa ekki aðgang að er það annað mál. Í þeim tilfellum ættum við að fá að vera með.

Ef málið er að áhætta  og bakslag eftir áföll fyrri ára, þá er vandinn sá að íslenskir athafnamenn þurfa áfallahjálp og eða sálfræðiþjónustu.

Ég vil einnig kenna íslenska fjármálamarkaðnum um ástandið. Ég tel að það sterkasta, fyrir traust og tiltrú þeirra stofnana sem þar vinna,  væru frjóar tillögur um það hvernig sparnaðurinn gæti nýst til atvinnusköpunar.  Það er blátt áfram hlutverk þessa kerfis að leiða slíka umræðu og úrræði.