Það eru til nægir peningar til allra hluta.

Í íslenska bankakerfinu eru innstæður um 2.000 milljarðar. Í USA er þessu tala 2 trilljónir ( USD )

Atvinnuleysi er mikið bæði þar og hér. Hvers vegna leita ekki þessir peningar í arðbær
verkefni og þar með atvinnusköpun.  Þetta er spurning, sem Bill Clinton f.v. forseti spurði og var umræðuefni mikillar ráðstefnu í Chicago.

Óhætt að segja að þetta sé milljón dollara spurning.  Ef svarið væri augljóst væri þetta ekki vandamál og tilefni ráðstefnu.  Eins og oft er auðvelt að kenna einhverjum  um, „ þú „ átt eða hefðir átt að gera þetta.

Frá þeirri stöðu þegar bankamenn fóru um og „ seldu peninga „ hefur pendúllinn sveiflast yfir í að það er allt svo áhættusamt að ekkert er hægt að gera.  Það er gamla saga bankann, að það er vel hægt
að lána þeim, sem ekki þurfa á láni að halda.

Reynslan hefur einnig kennt okkur að tímar eins og nú gefa sparifjáreigendum enga ávöxtun og jafnvel neikvæða. Bankar eru þá í besta falli, góður staður til að geyma peninga.  Reynslan segir okkur
einnig að sparifjáreigendur vilja ekki búa við þessa stöðu lengi.  Þeir vilja ávöxtun, sem þýðir að þeir eru tilbúnir að taka meiri áhættu.  Þessi sveifla hefur 3-5 ára tíðni.  Spurningin er hvar erum við núna á þessi kúrfu.

Reynslan hefur einnig kennt okkur að þessi öldugangur ( bólur ) eru slæmar fyrir alla. Draumastaðan er minna og jafnara.  Vandinn er að mínu viti, spurning um öryggi og traust.  Sá sem á peninga, vill ekki kasta þeim út um gluggann, sporin hræða.  Að þurfa að borga með peningunum sínum er heldur ekki hægt.  Það þarf þarna einhvern sem getur brúað bilið. Enn hver?  Þrír aðilar koma til greina:

-Tryggingafélög,
-Seðlabankinn, ( ríkið á ská )
-Ríkið.

Þessi trygging á ekki að vera ókeypis og ekki til eiflífðar.  Aðferðir af þessu tagi hafa verið notaðar í
íbúðarlánum.

Til að skoða þetta og ég tala nú ekki um framkvæma, þarf að leggja til hliðar ákveðnar kreddur.  Það þarf einfaldlega að gera það sem þarf!!

Athugasemdir

[Lúðvík Júlíusson, 16.7.2011 kl. 10:22]

Miðað við nýjustu fréttir um meiri einkaneyslu, lækkandi krónu og aukna verðbólgu, heldurðu ekki að ef þessir peningar færu út í hagkerfið að þeir myndu einfaldlega lækka krónuna og auka verðbólguna enn meira?

[Jón Atli Kristjánsson, 16.7.2011 kl. 18:26]

Sæll Lúðvík. Það er alveg rétt hjá þér að vaxandi verðbólga er áhyggjuefni. Er henni jafnvel spáð í 6% á haustmánuðum. Ef í þetta stefnir verður Seðlabankinn að grípa til aðgerða, á þar ekki margra kosta völ. Verðhækkanir hafa verið í innflutningsverðum og innlendum kostnaði, bæði uppsöfnuðum og vegna kjarasamninga.

Mínar pælingar snéru frekar að auknum umsvifum í hagkerfinu, auknum fjárfestingum meiri atvinnu, minna atvinnuleysi. Fjármögnun þessara framkvæmda eða annarra umsvifa skiptir miklu máli m.t.t verðbólguáhrifa.  Vek athygli þína á einu sambandi varðandi aukna einkaneyslu. Ef fólk sér sparnað sinn brenna upp vegna neikvæðrar ávöxunar, er þá ekki betra að ég láti verða af því að kaupa það strax sem mig hefur dreymt um ?

Ég hef lesið þína pistla, mér til ánægju og fróðleiks. Haltu áfram að tjá þig.