Reynslusaga ritstjóra.

Það vekur alltaf sérstakan áhuga minn, þegar gamalreyndir forkólfar atvinnulífs, viðskipta, fjölmiðla, eða annarrar áberandi starfsemi, segja frá reynslu sinni. Það má mikið af þessum einstaklingum læra. Þeir úr þessum hópi, sem enn eru „ aktívir „  leggja mælistiku 50 ára reynslu á menn og málefni dagsins í dag. Einn þessara manna er Jónas Kristjánsson, maður sem heldur úti öflugri vefsíðu - fjölmiðli.  Hann segir:   Fjölmiðlun breyttist:

„ Þegar ég lít yfir farinn veg, sé ég eftir, að hafa ekki verið stórorður við hæfi. Oftast hef ég farið með löndum, haft efasemdir um gagnrýni mína. Eins og eðlilegt er að gera, þegar maður les yfir eigin texta. Hin síðari ár hef ég þó gert meira af að bæta í, herða á. Hrunið var skurðpunkturinn. Allt sem menn skrifuðu fyrir hrun hefur reynzt vera kák. Og ég var í þeim flokki. Við hrunið opnuðust augu mín fyrir, að ástand þjóðarinnar var miklu verra en ég hafði lýst. Sannleikurinn um Íslendinga hlýtur að vera stórorður. Sá, sem fer með löndum í lýsingum, lifir í gömlum draumaheimi, sem aldrei var til. „

Annar fjölmiðlakóngur er Styrmir Gunnarsson, sem sendi frá sér bókina Umsátrið skömmu eftir að hann hætti sem ritstjóri.  Bók er um hrunið, og margvíslega reynslu hans í 50 ár á Morgunblaðinu.  Styrmir hefur nú skipað sér í hóp, andstæðinga ESB aðildar, og er mjög virkur í skrifum sínum fyrir þann málstað.

Athugasemdir

[Kolbrún Vala Jónsdóttir, 15.7.2011 kl. 17:43]

Sammála pabbi minn. Ástandið er miklu verra en haldið var fram. Besta dæmið um það held ég sé, hversu langan tíma það tekur að byggja upp landið á ný, atvinnumálin og ástand heimilanna. Við kollegar mínir notum oft þessa skýringu þegar við erum spurð um hve langan tíma tekur að ná bata.... " því lengra sem ástandið hefur verið slæmt áður en farið er að vinna í því, þeim mun lengri tíma tekur að ná tökum á því". Mér finnst það við hæfi í þessarri umræðu.