Gönguferð í góða veðrinu.

Eftir kuldakafla undanfarnar vikur, var kærkomið að fara í göngutúr, án þess að vera kappklæddur og líta út eins og „ rúllupylsa „

Á sunnudag fór ég hring um Elliðavatnið, með vinkonu minni henni Tobbu, snáser tík, sem dóttir mín á. Hún var sem sé í pössun hjá afa.  Eins og alltaf lentum við í nokkrum ævintýrum.  Á leiðinni frá Norðlingaholti að Elliðavatnsbænum hittum við nokkra stelka, sem áttu þarna hagsmuna að gæta.  Þeir flugu lágflug yfir göngustígnum og Tobba hentist á eftir þeim og var auðvitað alveg að ná þeim, þegar þeir sveigðu tignarlega til hliðar og hún missti af bráðinni.  Þennan leik léku þeir nokkrum sinnum og allt fór á sama veg.

Leiðin í kringum vatnið er frábær gönguleið. Á leiðinni er fallegur lækur, með besta vatni í heimi.  Þyrstir göngumenn verða að hafa með er flösku, til að njóta þessara guðaveiga.

Á annan í Hvítasunnu, var það svo Elliðaárdalurinn.  Hafði lengi langað til að labba árbakkann frá stíflu og niður eftir.  Veiði ekki byrjuð, svo engan hitti ég veiðimanninn ( borgarstjóra ). Sat á árbakkanum og horfði á silunga taka flugu úr yfirborðinu. Ekki hefði verið ónýtt að kasta þarna þurrflugu, en fiskarnir voru nú engir stórfiskar. Skokkarar hlupu upp og niður stíginn, allir í sínum heimi, eins og skokkara er siður.

Einstaka maður tók undir kveðjur um góðan dag. Fleiri horfðu til jarðar og sáu mig ekki.  Hef alltaf kunnað að meta bandaríkjamenn, sem eru allra manna kumpánlegastir. Þó sumir segi að það risti nú ekki djúpt, þá er mér alvega sama, þessi háttur gerir lífið svo miklu skemmtilegra.  Það er einn hópur á íslenska göngustígnum sem fellur í þennan flokk að vera kumpánlegur og það eru hundaeigendur.  Hundar eru lífsglaðar skepnur og þegar þeir hitta aðra hunda, vilja þeir heilsa upp á þá, lykta af þeim og ná sambandi. Hundaeigendur ná við þetta tækifæri einnig góðu sambandi, það þarf að ræða um hundana og svona almennt að skiptast á huggulegheitum.  Hvað tegund ef hundi er nú þetta?

Legg nú til að allir fari í hundana, ekki bókstaflega, eða læri af þeim, og næst þegar þú hittir einhvern á göngustígnum þá heilsar þú hressilega og lætur ekki eins og þú hafir séð draug, eða hafir hitt glæpamann sem þarf að forðast, eða mögulega gjalda með lífi sínu.

Ég má nú ekki ofgera þessa sögu mína, fólkið á göngustígum borgarinnar, er upp til hópa hið besta fólk, en er það ekki rétt hjá mér, að það sakar ekki neitt, að vera hress og jákvæður.

Athugasemdir

[Sigurbjörg Eiríksdóttir, 14.6.2011 kl. 11:47]

GÓÐAN DAGINN Jón Atli...

Takk fyrir góða færslu....Þessi fer beint á Facebook. Hef gaman af að setja inn góðar hugleiðingar. Ég býð alltaf góðan dag, meira að segja á bílastæðum nema þar sé fjölmenni..Já það er misjafnt hvort tekið er undir..og ég er svo sammála þér með Kanann..

Kveðja.

Silla.

[Jón Atli Kristjánsson, 14.6.2011 kl. 19:00]

Sæl Silla takk fyrir innlitið.  Ég hafði gaman af því að skrifa þetta og ennþá skemmtilegri voru göngutúrarnir. Tek eftir því í heimsóknum að fáir hafa gaman af þessu nema við.  Finnst ég hinsvegar vera í góðum félagsskap með þér og að lífið sé ekki alltaf stórpólitík og vandræði !!

[Kolbrún Vala Jónsdóttir, 22.6.2011 kl. 22:32]

Þetta er hárrétt hjá þér pabbi minn, við megum vera glaðlegri hvort við annað, við íslendingar og splæsa svo sem einu brosi hér og þar.

Ég hef fengið mun fleiri kveðjur og hlýlegra viðmót eftir að við Tobba fórum að ganga saman, eitt af því sem mér finnst yndislegt við að eiga hund. Kannski erum við svo vön því að arka okkar veg frá a til b og hugsa okkar gang á meðan, að við spáum ekkert í því að heilsa neinum. Svo held ég nú að þeir sem ekki eru vanir að "tala" við ókunnuga finnst eitthvað vandræðalegt að heilsa fólki svona "úti á götu" :) Svona sætur og hamingjusamur hundur eins og hún Tobba brýtur einhvern veginn ísinn. Samt held ég nú að þetta sé eitt af því sem foreldrar kenna börnunum sínum, ég man eftir því að þið mamma gerðuð þetta, þannig að ég fór að venja mig á að heilsa líka því að mig langaði að vera kurteis eins og mamma og pabbi. Svo að til að þetta breytist þurfum við að setja fordæmi, verðum eiginlega að koma af stað svona " verum vinalegri hvort við annað" bylgju..... er það ekki bara góð hugmynd?