Landsdómur og Geir Haarde.

 

Hlustaði á fund stuðningsmanna Geirs í Hörpunni. Geir gerði góða grein fyrir máli sínu og stígur nú fram eftir langa þögn.

Mér fannst Kristrún Heimisdóttir fara á  kostum og draga upp verðuga mynd af Geir og hans verkum, sem skipuðu honum ekki á sakamannabekk, heldur sem leiðtoga sem vann kraftaverk á ögurstundu þjóðarinnar.

Ég minnist hugleiðinga minna á þeim tíma sem rannsóknarskýrslan kom fram og eins varðandi starf þingmannanefndarinnar.  Hvenær og hvernig átti þessi maður Geir Haarde að geta varið sig.  Það var hvarvetna „ hraunað „ yfir hann og hann gat ekkert sagt.  Mér fannst þess vegna að hvað sem öllu liði væri stóra stund Geirs Landsdómurinn, þar sem hann fengi loksins að bera hönd fyrir höfuð sér.  Að þeir sem „ sluppu „ við Landsdóm fengju aldrei að gera grein fyrir máli sínu. Árni Matthiesen  og Björgvin G Sigurðsson völdu þá leið að skrifa bækur m.a. um sinn þátt.

Mögulega voru þessar hugleiðingar mínar barnalegar.  Hvað veit ég um það hvernig er að sitja nánast í stofufangelsi, álag á fjölskyldu og vini, og óvissa hvað gæti komið út úr þessum málatilbúnaði.

Góður fréttirnar eru að nú er þetta mál ekki einstefna, veiðileyfi á Geir Haarde. Ég vona svo sannarlega að honum og hans fólki gangi vel í baráttunni sem er framundan. Hann bað á sínum tíma guð að blessa Ísland. Nú er komin tími til að guð blessi hann.

Athugasemdir

[Guðjón Emil Arngrímsson, 11.6.2011 kl. 10:27]

Takk fyrir þetta innlegg.

Í allri umræðunni í okkar þjóðfélagi er ekkert til sem heitir barnalegar hugleiðingar eða framsetning. Aðeins mismunandi skoðanir og leið til þess að lýsa þeim. Skýr hugsun og einföld skýring er það sem þarf og það eina sem skilst. Frægasta lýsing á þessu er "Nýju fötin keisarans".

Þegar maður ræðst í það stórvikri, að stjórna einhverju af viti, skal í upphafi endinn skoða. Enginn hefur ennþá staðið í sporum Geirs fyrr en hann gerir það. Það hefur heldur varla hvarflað að nokkrum hlutaðeigandi að hann/hún þyrfti einhverntíma að standa fyrir máli sínu þegar allt var komið í óefni.

Geir hafði sem æðsti maður þjóðarinnar öll tögl og haldir í hendi sér. Með því að nota þá möguleika sem hann hafði til þess að afla sér upplýsinga um gang mála, ekki bara frá einum aðila, heldur mörgum. Sérstaklega þegar viðvörunarbjöllurnar voru farnar að glamra. Að sækja sér upplýsingar felst ekki eingöngu í því að tala við vini sína. Maður á líka að tala við þá sem eru fjær. Ef eitthvað ósamræmi er í slíkum upplýsingum er rétt að kafa aðeins dýpra. Ef þetta er ekki í lagi, þá er maður ábyrgur. Að láta hjá líða að taka í taumana, er hreinlega að stangast á við það sem ætlast er til. Þessi atriði leiddu okkur sem þjóð út í algjört kviksyndi og ómældan skaða. Geir þáði það sem honum stóð til boða fyrir það starf sem hann tók að sér, með þeirri ábyrgð sem því fylgir. 

Hvernig var að þessu staðið er svo annað mál. Það er nokkuð ljóst að framkvæmdin inni á alþingi krefst gagngerrar endurskoðunar, því það sér hver heilvita maður að svona fyrirkomulag er ekki boðlegt neinum.

Ég gat ekki tekið þátt í þessum fundi, þar sem ég tók þá prinsip ákvörðun að stíga aldrei fæti inn í þetta hús eftir opnunar gildið.

Með vinsamlegri kveðju.

GEA.

[Sigurbjörg Eiríksdóttir, 11.6.2011 kl. 10:29]

Mikið er ég sammála.. Hann er friðarsinni hann Geir og vel gerður..alltaf haft á honum gott álit.. Auðvitað varð honum á eins og flestum Íslendingum. En að setja hann einan á sakamannabekkinn er Alþingi til ævarandi skammar..Þar ættu útrásarvíkingar og bankamenn að sitja.

[Bjarne Örn Hansen (IP-tala skráð) 11.6.2011 kl. 11:46]

Að vera með nornaveiðar, er rangt.  Fyrir það fyrsta, þá er það Davíð Oddson sem á þann titill að hafa hleypt þessu af stað.  Geir á heiðurinn af því að vera settur í embættið, af því að hann var ... hálfgerður einfeldningur.  Ef allt fer í kaldan kolan, er hægt að hengja þetta allt á hann ...

Stærstu sökina á því þjóðin sjálf.

* Landsmenn vissu að féð var illa fengið, en drukku á meðan á ölinu stóð.  Þeir klöguðu þá aðeins, þegar ölið þraut.

* Davíð Oddson er stærsti bofinn, og vel liðinn eftir á, enn í starfi.

* Landið er enn skipreka, án hæfs skipstjóra, og mun reka á eitthvert skerið þar sem það stendur fast.