Nú er það kostur að vera forvitinn.

Í stjórnunarfræðum er sífelld leit að nýjum leiðum til að bæta árangur og færni stjórnenda. Sagt var frá þessu nýlega í New York Times.  Þessi leit er reyndar  „ big business „ því þekktustu háskólar heims halda dýr námskeið um þetta efni, sem allir alvörumenn þurfa að sækja.  Fjöldi bóka er stöðugt skrifaðar um sama efni með því nýjasta á þessu sviði.

Bestu fyrirtæki heims og forstjórar þeirra eru rannsakaðir og þeirra vinnuaðferðir kortlagðar í smáatriðum. Fyrst þau ganga svona vel hlýtur mikið vera af þeim að læra, eitthvað sem ég get nýtt mér.

Þessi fræði virðast manni ganga einhvernvegin í hring. Einn daginn er það harði stjórnandinn sem er að ná árangri, næsta dag er tími þess mjúka kominn. Þessi hringur heldur svo áfram, að sjálfsögðu með ákveðnum tilbrygðum.

Viðskiptaumhverfið í heiminum, í hverri heimsálfu, og hverju landi hlýtur hinsvegar að móta þá stjórnun sem hægt er að viðhafa. Hvað sem stórfyrirtækjunum líður, og margt má læra a,f verður þú að aðlaga þig aðstæðum á þínu svæði.

Vitur maður og reynslumikill sagði mér eftirfarandi af viðskiptareynslu sinni í Rússlandi.  Hann lýsti þessu þannig. Þú ert á ferð í bíl með fullt af fólki. Verkefnið sem þú ert að vinna að gengur vel, allir eru mjög áhugasamir.  Það eru nægir peningar til að gera það sem þarf.  Allt í einu stoppar bíllinn á veginum, enginn veit hvers vegna hann stoppaði.  Farþegarnir stíga út úr bílnum og hver heldur orðalaust í sína átt.  Það skiptir sér enginn af bílnum, hann getur þess vegna ekki verið til.  Enginn veit hvað gerðist, eða mun nokkurn tíman vita það.

Hvaða stjórnunaraðferðir passa best í þessu landi, tæplega amerísk reynsla.

Snilli okkar íslendinga í stjórnun hefur ratað í sögubækur, „ íslenska undrið „  Höfðu menn lesið yfir sig, eða voru kenningaranar ekki aðlagaðar okkar raunveruleika.