Í húsi moskunnar.

Hef verið að lesa þessa ágætisbók, eftir Kader Abdolah. Sagan segir frá stórfjölskyldu í Íran og fjallar um lífið í húsi moskunnar - íamana, ömmur, teppakaupmenn, te drykkju, trú, keisarann og Bandaríkin, Ayatollah, kommúnista, hefndir, ástir, sorg, náttúru og hefðir.  Hús moskunnar er frábær bók, hún er öðruvísi en þær spennusögur sem nú fylla búðirnar. Það er tilvaldið að lesa hana núna þegar ólga er mikil í þessum heimshluta og í arabaheiminum.

Þegar heittrúarbylgja Khomeini skellur á landinu, þagnar hláturinn og skothríð tekur við af bænakalli. Þá bregðast íbúarnir í Húsi moskunnar við á ólíkan hátt; sumir beygja sig undir ofurvald klerkanna, aðrir rísa upp til varnar og gjalda fyrir með frelsi sínu og lífi - og svo eru þeir sem ganga ógnarstjórninni á hönd og gerast skósveinar hennar og refsinornir.  Grimmdin var ólýsanleg og allt  í nafni trúarinnar. Höfundurinn fléttar á meistaralegan hátt inn í alla söguna persónur úr Húsi moskunnar.  Þrátt fyrir allt mótlætið er líka mikil fegurð í þessari sögu.

Sagan rifjar upp gamla tíma fyrir mig, þegar ég var í skóla í Englandi. Í skólanum voru margir strákar frá Íran, Persíu eins og þeir vildu nefna landið.  Þetta voru synir ríkra foreldra og pabbi þeirra vann yfirleitt í olíuiðnaðinum. Veldi keisarans og glamur var ráðandi á þessum tíma.  Þeir voru í Englandi til að læra ensku og kynnast heiminum.  Báðust fyrir 2 á dag eins og sannir múslimar.  Ég missti svo alveg af þessum strákum og vona, að ayatollah- tíminn hafi ekki orðið þeim að fjörtjóni.

Athugasemdir

[Sigurður Þorsteinsson, 25.4.2011 kl. 14:40]

Við slíkan lestur sér maður alltaf veruleikann hér í örlítð öðru ljósi, en jafnframt hvað maður líkist mönnum hvar sem þeir nú búa.

[Sigurður Þorsteinsson, 25.4.2011 kl. 14:41]

Óska þér og fjölskyldu þinni gleðilegra páska og sumars. Annars fannst mér hann fara að hausta fullsnemma.

[Kolbrún Vala Jónsdóttir, 7.5.2011 kl. 12:11]

Ég er einmitt að lesa þessa bók núna, margt sem vekur mann til umhugsunar. Hlakka til að halda lestrinum áfram.