Segi já við Icesave

Þegar ég virði öll málsatvik, eins og þau eru mér kunn, sé ég ekki annað en við eigum að ganga frá Icesave málinu. Hér að neðan dreg ég saman nokkrar „ staðreyndir „ sem rökstuðning fyrir þessari skoðun minni.  Við þurfum að klára þetta mál og líta fram á veg. Við eigum að vera stolt af þeim stóra hópi fólks, sem komið hefur málinu í núverandi samningsstöðu, og út úr því klúðri sem málið hefur verið í.  Það þarf pólitískan kjark, fyrir alla flokka, að ganga frá þessu máli.

Fjárhæðir í spilinu:

Nú er álitið að samningsskuldbindingin geti numið um 47 milljörðum króna. Í Tryggingasjóði eru um 20 milljarðar. Verði þróunin á eignasafni Landsbankans áfram hagstæð, eins og verið hefur, mun þessi fjárhæð lækka enn frekar.

Miðað við þessar forsendur, er ljóst að núverandi samningsniðurstaða,  er allt önnur og mun hagstæðari en sú sem ríkisstjórnin gerði að lögum í árslok 2009. Þá var rætt um samning að fjárhæð tæpar 500 milljarðar króna.

Mun lægri vextir og vaxtaleysistímabil leiða til þess að ríkin deila með sér þeim kostnaði sem Ísland átti eitt að bera samkvæmt fyrri samningum.  Viðsemjendur okkar hafa fallið frá vaxtakröfum sem nema hátt í 200 milljörðum.  Einnig eru í nýja samkomulaginu endurgreiðslu- og skaðleysissamningar.

Vissulega er ákveðin áhætta í þessu máli, sem þó hefur ítarlega verið rædd og greind. Þróun gengis er einn af áhættuþáttunum.

Réttarfarsleg staða:

Við höfum í núverandi samkomulag ítrekað að okkur íslendingum beri ekki lagaleg skylda til að greiða þessa skuld Tryggingasjóðs. Langvarandi málaferli og átök, þar sem niðurstaðan er alltaf óviss, er ekki sérlega fýsilegur kostur.

Pólitísk lausn, eins og núverandi samkomulag er, er eina færa leiðin.

Pólitíkin:

Fyrir Sjálfstæðisflokkinn er það ekki auðvelt að klára þetta mál. Þar toga áhrifaöfl í flokknum í sitthvorn spottann.

Þingflokkurinn ákvað að gerast aðili að samninganefndinni. Ef hagstæðir samningar næðust, var ekki hægt um vik að hlaupa frá því samkomulagi. Stjórnarflokkarnir höfðu á þeim púnti, einfaldlega tryggt sér bandamenn.

Formaðurinn hefur skautaði  fimlega framhjá spurningu um samþykktum Landsfundar, segir nýja forsendur á borði.

Hann á einfaldlega þá einu leið að berjast fyrir málinu innan flokksins. Flokksmenn mega ekki gleyma frábærri frammistöðu þingamanna Sjálfstæðisflokksins á  Alþingi sumarið 2009 með gerð fyrirvara og andstöðu við þá fyrirliggjandi frumvarp.

Afstaða Sjálfstæðisflokksins hefur verið ábyrg, ekki aðeins flokkspólitísk, heldur horft til hagsmuna, viðskiptalífs og þjóðarinnar allrar.  Ég ítreka þá skoðun mína að klára málið, segi já.

Athugasemdir

[Hjálmtýr V Heiðdal, 6.4.2011 kl. 11:46]

Hvernig sem já-sinnar eða nei-sinnar velta Icesavemálinum fyrir sér og ræða „dómstólaleiðina“ eða aðra mögulega niðurstöðu þessa máls þá er í raun aðeins ein leið til að meta það.

Hver sá sem ætlar að kjósa ætti að setja sig í spor þess sem málið snýst um. Það er hinn venjulegi sparifjáreigandi.

Allir sem setja fé á bankareikning ætlast til þess að peningarnir séu til staðar þegar þeim hentar að taka féð út aftur. Bankar verða að vera öruggar stofnanir, jafnvel þótt þeir hafi verið einkavinavæddir.

Þetta er svo augljóst að það ætti varla að þurfa að benda á þetta - en í öllum látunum kringum þetta mál þá er eins og að sumir hafi gleymt þessari grundvallarreglu.

Í samstarfi okkar við aðrar Evrópuþjóðir á mörgum sviðum þá gilda reglur sem banna mismunun eftir þjóðerni eða búsetu. Banki má ekki mismuna Englendingi sem býr í Reykjavík og geymir sitt sparifé í útibúi bankans í Reykjavík gagnvart Englendingi sem býr í London og geymir sitt fé í útibúi sama banka í London. Sama gildir um Íslendinga sem búa á Íslandi eða í Englandi. Allir innistæðueigendurnir skulu eiga sömu réttindi og sofa því sælir í sínum heimabæ.

Þetta er grundvallarreglan í Icesavemálinu. Nú er ljóst að neiti Íslendingar að ganga frá málinu með fyrirliggjandi samningi þá eru þeir að segja að þessi regla sé ekki í gildi. Það má mismuna.

Sömu aðilar virðast aðallega byggja afstöðu sína á því að það sé verið að kúga þá til að borga „ólögvarðar einkaskuldir óreiðumanna“. Jafnaðarreglan sem samskipti Íslendinga við aðildarþjóðir EES-samningsins byggðist á er skyndilega orðin „kúgun“ (fyrrum nýlendukúgara, útlendinga etc.).

Íslenskt innistæðutryggingakerfi brást, bæði gangvart íslenskum innistæðueigendum á Íslandi og innistæðueigendum Landsbankans erlendis. Íslenska ríkið hljóp undir bagga og tryggði innistæður hér heima. Og nú er búið að semja um að íslenska standi með sama hætti að baki tryggingasjóðnum gagnvart erlendum innistæðueigendum. Sem betur fer þá duga eiginir þrotabús Landsbankans næstum fyrir allri greiðslunni.

Segjum já!

[Ragnar Þór Ragnarsson (IP-tala skráð) 6.4.2011 kl. 11:49]

segjum nei viljið þið meir fátækt

[Jón Ásgeir Bjarnason, 6.4.2011 kl. 14:23]

Þeir sem segja já þurfa að vera ansi trúaðir, því rökhugsunin er ekki alveg á hreinu.

Já, þýðir bara meiri álögur, minna fé í ríkiskassa og almennt fátæklegri úrræði ríkissins fyrir þurfandi.

Rökin fyrir þessu eru þau sem Hjálmtýr kemur með.  En það er bara ekki nóg.  ..Svona fyrir allt venjulegt fólk.  Hvort sem það er til vinstri eða hægri í pólitík, ef það býr á Íslandi og vill ekki fórna sér og börnum sínum fyrir bankaelítuna í Evrópu.

Ef það á að vera ríkisábyrgð á innistæðum þýðir það aðeins að einungis þýskir bankar geta starfað á svæði ESB.  Því það er kanski stöndugasti ríkissjóðurinn.  Og það er reyndar líka brot á reglunum þeirra í ESB.

Eina farsæla lausnin getur fengist með NEI atkvæði.

[Emil Örn Kristjánsson, 6.4.2011 kl. 15:12]

"Ískalt mat" og tölur á blaði duga ekki til, hvað þá hótanir þeirra Bakkabræðra Vilhjálms og Gylfa. Allar fullyrðingar um hugsanlegar niðurstöður og áætlaðar eignir stangast hverjar á aðra.

Ég á engra annarra kosta völ en að kjósa með hjartanu og því kýs ég NEI!

[Ágúst H Bjarnason, 6.4.2011 kl. 16:13]

Sammála Jóni Atla. Yfirvegað og skynsamlegt.

[Hrólfur Þ Hraundal, 6.4.2011 kl. 17:25]

Flestir eru sammála um að það séu ekki til nein lög sem skilda okkur til að samþykkja ríkisábyrgð við þetta svo kallaða Icesave.  Hefðu slík lög verið til þá væri hún nú þegar til staðar og ekkert þras um það.     

Það sem hangir á spýtunni hjá ykkur varðandi Já Icesave, er Evrópusambands aðild og Evra.  Allt hitt er bara skraut, glingur og tilraunir til sjónhverfinga.   En í jafn alvarlegu máli og hér um ræðir þá heitir svona háttarlag ekki sjónhverfing heldur loddaraskapur. 

Þetta Icesave er í eðli sínu sára einfalt,  en þeim félögum Svavari og Steingrími hefur tekist að rugla fólk og búa til úr málinu ófreskju sem fer í  gang ef það verður samþykkt.  Ég ætla að hafna þessu málatilbúnaði þeirra félaga og segi NEY!!!

   

[Birgir Rúnar Sæmundsson, 6.4.2011 kl. 17:44]

Þeir sem ætla að segja já, ættu að lesa eftirfarandi!

http://www.fscs.org.uk/what-we-cover/products/investments/eea-top-ups/

 Kveðjur góðar.

[Halldór Jónsson, 6.4.2011 kl. 18:19]

Jón Atli, ég bara trúi því ekki að þú komir ekki auga á það, að með því að segja nei breytirðu öllum mögulegum niðurstöðum dóma, skaðabóta, bóta, í íslenskar krónur úr sterlingspundum eins og er í samningnum. 15.des 2010 úrskurðaði ESA að við hefðum farið að lögum með allt og neyðarlögin líka. Lögsagan flyst líuka til Íslands með NEI.

[Halldór Jónsson, 10.4.2011 kl. 23:41]

Jæja félagi Jón,

þá er þetta skeð. Þú veðjaðir á vitlausan hest eins og Gústi frændi minn. Nú er bara að nota tækifærin.