Að líta í eigin barm, erfiðasta innlit lífsins.

Flestir góðir menn vona að hrunið hafi kennt okkur eitthvað nýtt. Við munum standa upp, hafandi lært verðmæta lexíu og með bros á vör byggjum við upp nýtt Ísland. Hrunið hafi verið lærdómur sem við sem þjóð höfum orðið að ganga í gegnum, til að læra af því, og breyta hugarfari okkar og viðhorfum. Guð gefi að það sé nákvæmlega þetta sem sé og muni gerast.

Við sem eldri erum vitum að hugarfar skiptir öllu máli. Neikvæðni elur af sér meiri neikvæðni, auk þess vegur neikvæðni þyngra en jákvæð hugsun. Ekkert gott vinnst með neikvæðninni.

Neikvæðni er samt þjóðaríþrótt íslendinga nú um stundir og alltof margir taka þátt í þeim leik og hafa mögulega hagsmuni af því að viðhalda þessu ástandi. Eitthvað nýtt þýðir breytingar, eitthvað  nýtt raskar  jafnvægt, ég veit hvað ég hef, en óttast það nýja.  Nefnum nokkur dæmi:

• Það er í dag krafa fjöldans, að einhverjum sé refsað fyrir hrunið. Fjöldi fólks hefur gerst dómari í þessari sök, og telur að með gerðum sínum í orði og æði, sé það að framfylgja réttlætinu. Ég hata þennan, ég versla ekki við þennan ég sletti málningu á þennan, vil hengja annan,
• Útrásin var vitleysa að utan kemur ekkert gott, lokum okkur af, seljum ekki sjálfstæði okkar vondu fólki. Undirliggjandi viðhorf, allt er öðrum að kenna. Það var nú hinsvegar þannig að meirihluti þjóðarinnar dansaði með hrunverjum, þeir voru allir á meðal vor, afsprengi okkar samfélags. Hvað var það í okkur sjálfum sem gat af sér þetta ástand, er stóra spurningin. Við vorum svo blind, að gangrýni sem mest og best kom frá útlendum aðilum, átti ekki upp á pallborðið.

Við sem þjóð höfum fengið rauða spjaldið. Við eigum einstakt tækifæri til að læra af fyrri mistökum okkar, og spyrja hvers vegna fengum við rauða spjaldið.  Hrunið var leitt af körlum og gildi þeirra réð ferð.  Það væri mjög viðeigandi ef konur leiði nauðsynlega siðbót og hún sé hluti jafnréttis umræðunnar.  Inn í umræðuna þarf að koma spurningin um lífsgildi okkar og lífsgæði, umræða um það þjóðfélag sem við viljum búa í.

Konur í þessu landi hafa beitt vopn á karlana, eða vopnið sem Lýsistrada notaði.  Það gildir þá þar til við höfum gert upp karlrembu fyrri ára !