Að fá einhvern óvæntan glaðning, draumurinn rætist.

Flestir eru í sinni daglegu rútínu.  Þessi rútína einkennist oftar en ekki af tímaskorti, áhyggjum ýmiskonar og blankheitum, það viðist alltaf vanta eitthvað uppá. Skuldin á kortinu bara vex. Ef svo sem ein milljón dytti af himnum ofan, hvað þá væri hægt að gera !

Við verðum hinsvegar alltaf að halda í vonina, að hún ( milljónin ) sé handan við hornið.

Kannast einhver við þann sið að geyma peninga í bókum upp í hillu. Þú felur þá, fyrir sjálfum þér, dreifir dálitlu af peningum svona hér þar þegar meira er til, svo þegar illa stendur á dettur þá ekki fimmþúsundkall úr bókinni, þú hefur skyndilega grætt þessa peninga, málinu reddað og allir geta verið glaðir og kátir. Þetta er eins og í ævintýrunum eða eins og að vinna í happdrætti. Þetta er eiginlega ekki sparnaður, þú veist eins og að leggja peninga í banka, nei þetta er meira í ætt við óvæntan vinning, ég var alveg búin að gleyma að ég ætti þessa peninga,

Áhugi Íslendinga á happdrætti er mikill. Eins og við vitum kaupa allir miða til að styrkja gott málefni. Spila í spilakassa fyrir Háskólann, það verður að styrkja menntun í þessu landi.  Undir niðri hugsa nú margir, það væri nú ekki ónýtt að vinna einn dag í þessum helv..  happdrættum, fá t.d. bíl, íbúð eða annað verðmætt.

Það leynist mögulega í okkur öllum, þrá eftir hinu óvænta, vinningur, arfur, betri vinna, meiri ást, einhver hvalreki, sem leysir öll mál.  Óteljandi, sögur, bækur, kvikmyndir,  fjalla um þetta efni, þrána eftir ævintýrinu.

Mér finnst þessi draumur fallegur, reyndar eins og allir draumar.  Við verðum að halda áfram að lifa, eiga okkur drauma.  Þó draumarnir rætist ekki allir þarf að taka því.