Að vera góður maður.

Ég var að velta því fyrir mér um daginn, hvernig maður ég væri nú eiginlega. Hef ég verið góður maður eða slæmur, sæmilegur eða hvernig er þessu nú annars raðað upp í skoðanakönnunum. Hef ég drattast í gegnum lífið án stórvandræða, unnið mína vinnu komið heim og setið við sjónvarpið. Hef ekkert að segja við konuna, nema hvað er í matinn. Engin kemur í heimsókn nema þá í besta falli fjölskyldan.

Púff, þetta er skelfileg upptalning en er þetta lýsing á mínu lífi ?  Líklega væri best að hætta þessum hugleiðingum, þær gera mann bara leiðann,  halda frekar áfram að láta mata sig á annarra manna lífi, þar sem allir eru fallegir, allir sofa hjá öllum, peningavandamál eru ekki til, og allt er almennt í þessu fína.

En hvernig get ég svarað þessari spurningu um mig, ekki get ég gert það sjálfur, það svar væri nú meira ruglið. Ekki getur maður sí svona gengið að öðrum og spurt hvernig maður er ég. Það kæmi væntanlega spurningarmerki á andlit viðkomandi. Svo er auðvitað hin hliðin, að ef maður fengi heiðarlegt svar, hvað fæli það í sér, að maður fengi það t.d. framan í sig á gamals aldri, að maður sé bara ömurlegur.

Hvað er það þá að vera góður maður ?( tilvitnun í gamla minningargrein )

" Styrkur hans og hlýleiki gegnum árin er mér ómetanlegur. Hann var hornsteinn fjölskyldunnar. Hans verður sárt saknað í fjölskylduboðunum, þar sem hann var hrókur alls fagnaðar og þessi trausti hlekkur sem allir þurfa á að halda, bæði í sorg og gleði. Hann kom mér til hjálpar á erfiðri stund og hans aðstoð fæ ég aldrei þakkað. Hann var hreinn og beinn og einlægur maður sem ekki mátti vamm sitt vita í einu eða neinu. Hann var maður sem engin orð fá lýst. Hann gat ekki verið betri. Hann var fullkominn."

Þessi maður hefur augljóslega verið allt að því heilagur. Þetta passar ekki við mig.

Til viðbótar datt mér í hug, hringja í mömmu, mun eftir afmælisdögum, gefa í safnanir, drekka ekki eða reykja, þessi listi gat verið býsna langur.

Ég reyndi aðra leið, líður mér þannig sjálfum að ég sé góður maður. Þetta var mögulega ekki óskynsamleg nálgun, en þegar maður fer að hugsa um alla þá vitleysu, sem maður hefur hugsað og gert, guð hjálpi mér, út frá þessu er ég ekki góður maður.

Ég er þá eftir allt saman dálítið gallaður, alla vega ekki heilagur maður, en eru margir slíkir, sem ganga lausir. Annað veit ég líka og það er að ég verð að klára þessi heilabrot.

Líklega er ég bara einhver blanda, stundum góður stundum ekki. Vildi nú samt, reyna að vera oftar góður, en slæmur. Ég held að orðið sem lýsir mér best er að ég er  bara mannlegur.