Mótmæli á Austurvelli 4. október 2010

  Þessi mótmæli voru minnistæði fyrir ýmsar sakir.

• Þau voru sérstaklega fjölmenn, 6, 8, 10 þúsund manns.
• Þau voru nánast í beinni útsendingu, þar sem eldhúsdagsumræður fóru fram þetta kvöld.
• Þau sýndu liðlega 100 lögreglumenn í varðstöðu, gegnt þessum mannfjölda,
• Þau sýndu, að hefði þessi mannfjöldi, eða einhver hluti hans, ráðist gegn lögreglunni, réði þessi hópur löggæslumanna ekki við neitt,
• Þau sýndu þann ótta, sem var í Alþingishúsinu, þar sem forsætisráðherra flutti ræðu sína skjálfandi röddu, enn flutti hana þó,
• Þau sýndu innibyrða reiði fjöldans,
• Þau sýndu, skrílslæti, ákveðins hóps, og eyðileggingu eigna.

Horfandi á þetta í sjónvarpinu runnu eftirfarandi hugleiðingar í gegnum hugann:

• Svakalega stendur þetta tæpt, einn neisti og allt springur í loft upp,
• Það má enginn búa til svona stöðu stjórnleysis. Stöðu sem enginn ræður við hvað sem lögreglustjórinn segir, enda getur hann ekkert annað sagt. Þetta var einn stór barnaskapur,
• Raunveruleg geta okkar til að fást við svona stöðu er engin. Hvar værum við hinsvegar ef ekki hefði verið byggð um sérsveit og einhver viðbúnaður til að takast á við svona vanda.

Við lifðum af þennan dag, þetta reddaðist. Púff.  Eitt er hinsvegar alveg öruggt, það mun koma annar svona dagur, vonandi reddast þetta líka þá, eða hvað !

 

Athugasemdir

[Tryggvi Agnarsson, 2.11.2010 kl. 11:58]

Kæri vinur. Gaman að sjá að þú ert farinn að blogga. Alltaf gaman að lesa það sem þú skrifar.